Έγινα μητέρα 3 φορές. 13 Μαρτίου 2010. Γεννήθηκε η Νεφέλη. 5 Οκτωβρίου 2012 γεννήθηκε ο Πάρις. 3 Ιουλίου 2013 αρρώστησε η Νεφέλη. Από εκείνη την ημέρα, είμαι μόνο μητέρα.
Από εκείνη τη στιγμή, που οι γιατροί μας είπαν ότι η Νεφέλη διαγνώστηκε με λευχαιμία, ζω, αναπνέω, ονειρεύομαι, κοιμάμαι και ξυπνάω μόνο ως μαμά.
Από εκείνη την ημέρα, ένιωσα το μεγαλείο της μητρότητας.
Από εκείνη την ημέρα, ένιωσα ο πιο δυνατός άνθρωπος του κόσμου.
Από εκείνη την ημέρα, ένιωσα κομμένη στα 2. Μέρες στο νοσοκομείο με τη Νεφέλη, μου κοβόταν η ανάσα όταν σκεφτόμουν τον Πάρι. Όταν ήμουν με τον Πάρι, τα Σαββατοκύριακα, μετρούσα τις ώρες να ξαναγυρίσω στο νοσοκομείο.
Από εκείνη την ημέρα, λύγισα κι έκλαψα πολλές φορές.
Από εκείνη την ημέρα, θύμωσα, μάλωσα, κατάλαβα τη μαμά μου.
Από εκείνη την ημέρα, θύμωσα και μάλωσα με μένα, που έχανα τόσες στιγμές από τη ζωή μου, που δεν είχα ξεχωρίσει τα ουσιαστικά από τα ανούσια.
Από εκείνη την ημέρα, με μουντζώνω που έπρεπε να αρρωστήσει το παιδί μου, για αν τα δω όλα αλλιώς.
Από εκείνη την ημέρα, τα μετράω όλα διαφορετικά.
Από εκείνη την ημέρα, φοβάμαι πολύ αλλά είμαι η πιο περήφανη μαμά του κόσμου.
Μένια
Σας θαυμάζω! Μόνο αγάπη!!!
Μόνο αγάπη και υγεία, Μάγδα μου..κι όλα γίνονται!!!!
Είδες πολύ γρήγορα το πιο δύσκολο πρόσωπο της μητρότητας. Σκέψου όμως πόσα μαθήματα ζωής πήρες από αυτό και πως η εφαρμογή τους στην κάθε μία μέρα θα κάνει όλη την οικογένειά σου και σένα πολύ πιο χαρούμενους, ήρεμους και ευτυχισμένους.
Χρόνια πολλά μανούλες
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Ελένη μου, σ’ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σου λόγια…Να είμαστε όλες καλά, να είναι και τα παιδιά μας καλά…
Αχ βρε Μένια μου…αχ βρε Μένια μου… Πόσο δίκιο έχεις… Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.
Θυμώνω πολύ που νιώθω τόσο πολύ μαμά, από τη μέρα που αρρώστησε το παιδί μου. Μου το είχε η παιδιάτρος μας (η οποία πρόλαβε τα χειρότερα όταν είδε τη Νεφέλη πριν τη διάγνωση), ότι πλέον θα βιώσω το μεγαλείο της μητρότητας διαφορετικά…Εκείνη την ώρα, το μόνο που ένιωθα ήταν το μεγαλείο του τρόμου..έχανα τα παιδί μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα..Πόσο δίκιο είχε!!!!Εξακολουθώ βέβαια να υποστηρίζω, ότι θα προτιμούσα να μην ένιωθα και να μη γνώριζα και να μη βιώνα τίποτα απ’όλα αυτά… όχι με αυτόν τον τρόπο!!!!
Συγκινήθηκα βαθιά με τα λόγια σου. Είσαι υπέροχη, είσαι γενναία…είσαι μαμά! Να σε προσέχεις για να μπορείς να τους προσέχεις…καλή δύναμη στον αγώνα σας και στην βέβαια νίκη σας!
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και τα όμορφα λόγια σου…Ειλικρινά, σ’ ευχαριστώ πολύ
Πόσο πολύ σε θαυμάζω!Όλα τα καλά του κόσμου να έχεις εσύ και το παιδάκι σου να μην ξαναπονέσει ποτέ!Να τα χαίρεσαι και να τα καμαρώνεις!
Σ’ ευχαριστώ πολύ. Όλα τα παιδάκια να είναι πάντα καλά..κι αν αρρωσταίνουν να γίνονται όλα γρήγορα καλά…
Είμαι σε ήσυχη νυχτερινη βάρδια (σπάνιο για νοσοκομείο) και βρηκα ευκαιρία να διαβάσω πολλά απο τα κείμενα σου.
Να ξέρεις πως στη γιορτή της μαμάς, τη ΚΥριακη, θα βάλω στη σελίδα μου στο facebook κάποια κείμενα σου.
Μητέρα κάθε μέρα, σου εύχομαι απο καρδιάς τα καλύτερα για εσένα και τους ανθρώπους που αγαπάς!!!!
Φιλιά
Καίτη-oiparamythenies
Καίτη μου, σ’ ευχαριστώ πολύ!