Η Νεφέλη έγινε εφτά χρονών…

Η Νεφέλη έγινε εφτά χρονών…

Όταν έγινα μαμά για πρώτη φορά, σκεφτόμουν ότι κάθε γενέθλια του μωρού μου θα ήταν διαφορετικά. Όταν έγινα μαμά για δεύτερη φορά σκεφτόμουν ότι θα ζω αυτές τις απόλυτες στιγμές ευτυχίας δύο φορές.

Τώρα, μπορώ με σιγουριά να πω ότι αυτό που νιώθω όταν τα μωρά μου έχουν γενέθλια δεν το χωράει το μυαλό μου και η ψυχή μου.

Η νεφέλη έγινε εφτά χρονών. Κάθε χρόνο που κερδίζει τη ζωή της γιορτάζουμε τις νίκες της. Κάθε χρόνος που περνάει, το κακό φεύγει μακριά της. Κάθε χρόνος που περνάει σκέφτομαι πόσο ευλογημένη είμαι που είμαι μαμά.

Φέτος η Νεφέλη εκτός από το πάρτι της, τα γλυκά για τους συμμαθητές της, τα γλυκά για το τμήμα του κολυμβητηρίου, την τούρτα για την μέρα των γενεθλίων της, την τούρτα για το πάρτι της και την εορταστική εβδομάδα που θα διανύσουμε, αποφάσισε να πάμε μαζί στο νοσοκομείο και να κάνει εκείνη ένα δώρο στις οικογένειες που νοσηλεύονται. Μοίρασε στα δωμάτια του ΚΕΘ το survival kit που φτιάξαμε για τις μαμάδες.

Το συζητήσαμε αρκετά. Κι αφού την διαβεβαίωσα ότι δεν θα την ακουμπήσει κανείς και δεν θα την τρυπήσει κανείς, που ήταν και ο μεγάλος της φόβος, πήγαμε.

Εγώ δείλιασα. Πήρα πολλές βαθιές ανάσες. Έλεγα σε μια νοσηλεύτρια ότι η καρδιά μου θα σπάσει. Η Νεφέλη πιάνει την καρδιά της και μας λέει με σοβαρότητα: «η δική μου μια χαρά είναι!»

Είμαι περήφανη για το μωρό μου. Κάθε μέρα μαζί της είναι κι ένα μάθημα ζωής. Και κάθε χρόνος που περνάει και την βλέπω να μεγαλώνει, σκέφτομαι ότι είμαι τόσο ευλογημένη.

Υ.Γ Ήρθαν και τα αγόρια μας μαζί. Μας περίμεναν στο σαλονάκι. Και μας πήγαν για καφέ και γλυκό μετά. Όλοι μαζί, μια οικογένεια.

6 comments

  • Κάθε φορά που διαβάζω για τα βήματα, τα άλματα της Νεφέλης συγκινούμαι λες κι είναι δικό μου παιδί. Ίσως γιατί στο πρόσωπό της όλοι οι δικοί μας φόβοι σβήνουν, μας δίνει ελπίδα, θάρρος κι ένα μεγάλο χαστούκι πως τίποτα τελικά από ότι μας βαραίνει καθημερινά δεν έχει σημασία. Να είναι πάντα καλά το όμορφο κορίτσι σου! Να τους χαίρεσαι όλους και να είναι η ζωή σας πλέον γεμάτη όμορφες, μοναδικές στιγμές!

    Reply
    • Σ’ ευχαριστώ πολύ.Ελάχιστα έχουν σημασία τελικά στην καθημερινότητα μας, αλλά έχει μια δύναμη η άτιμη, να μας παρασέρνει.Χθες που πήγαμε στο νοσοκομείο επέλεξα τα βάρη της καθημερινότητας για να μην σκέφτομαι τα παιδιά στο νοσοκομείο. Σήμερα άφησα τα βάρη της καθημερινότητας να γιορτάσω τα γενέθλια της. Να είναι καλά τα παιδιά όλου του κόσμου.Γιατί αυτά είναι το μέλλον. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει ζωή.Φιλιά στα αγόρια σου…

      Reply
  • Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου, Μένια! Κι η Νεφέλη να δει τα όνειρα της να πραγματοποιούνται. Πολλά φιλιά!

    Reply
  • Τι όμορφη πράξη και τι ωραίο και σπουδαίο πράγμα να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει! Να είναι γερή και ευτυχισμένη!

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.