Panda δίπλα μας…

Μια παρενέργεια της χημειοθεραπείας που αντιμετώπισε η Νεφέλη μετά το τέλος της ενδοφλέβιας χημειοθεραπείας ήταν η οστεοπόρωση, η αδύναμη μυϊκή μάζα, νευροπαράλυση στο δεξί της πόδι. Οι κακώσεις στα οστά της ήταν πολύ συχνές και κράτησαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα μέτρα αντιμετώπισης λίγα. Βιταμίνη D να ενισχύσουμε το ασβέστιο στον οργανισμό της, παραμονή στον ήλιο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, και ήπια άσκηση ώστε να δυναμώσουν οι μύες και τα οστά της αλλά και να μην τραυματίζεται. Δηλαδή, κολύμπι. Η καλύτερη άσκηση γι’ αυτές τις περιπτώσεις.
Και πάω χρόνια πίσω όταν η Νεφέλη πλησίαζε τα τρία και σκεφτόμασταν το κολυμβητήριο (ήταν και της μόδας το babyswimming). Είμαστε στην παιδική χαρά της γειτονιάς μας και με πλησιάζει μια κοπέλα που μοίραζε φυλλάδια. Άνοιγε κολυμβητήριο στη γειτονιά μας. Δύο γωνίες από το σπίτι. Η κοπέλα που μοίραζε τα φυλλάδια ήταν η ιδιοκτήτρια (τη συμπάθησα αμέσως από επαγγελματική διαστροφή…)
Η Νεφέλη ήταν από τα πρώτα παιδάκια που ξεκίνησαν στο Panda sto nero. Έχουμε και τα πρώτα συλλεκτικά πλέον δώρα: φουσκωτή μπάλα, πετσέτα, σακίδια! Και μετά από 5 μήνες, η Νεφέλη νόσησε. Ήταν Δευτέρα και η Νεφέλη είχε μάθημα. Η Χριστιάννα από την προηγούμενη εβδομάδα είχε παρατηρήσει τη χλωμάδα της Νεφέλης. Η μικρή παραπονιόταν για πόνους στα πόδια της. Εκείνη την ημέρα, 11:00 ξεκίνησε το μάθημα τους, 11:10 η Νεφέλη δεν μπορούσε να κολυμπήσει. Έκλαιγε στην αγκαλιά της δασκάλας της ότι είναι κουρασμένη και θέλει να βγει από την πισίνα. Την επόμενη μέρα κάναμε εξετάσεις…
Το σοκ της Χριστιάννας ήταν μεγάλο. Υπέφερε. Μας έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο. Κινητοποιήθηκε για δωρεά αίματος. Δυόμιση χρόνια τώρα, είναι δίπλα μας. Κι αυτή και όλη της η οικογένεια. Όταν οι γιατροί μας επέτρεψαν να ξεκινήσει η Νεφέλη κολυμβητήριο, η Χριστιάννα ανέλαβε την Νεφέλη αποκλειστικά. Με ειδικές ασκήσεις, με ιδιαίτερα μαθήματα, συζητώντας με τους γιατρούς της, ρωτώντας κάθε φορά για τα αποτελέσματα των εξετάσεων ώστε να προσαρμόζει τις ασκήσεις της Νεφέλης, ειδικά για το καταπονημένο πόδι της. Το κυριότερο, όμως, ήταν η επιμονή της να φτιάξει την ψυχολογία της Νεφέλης. Να την κάνει να εμπιστευτεί και πάλι τη δασκάλα της, τους ανθρώπους, την καθημερινότητα της. Να της αποδείξει ότι όλα θα πάνε καλά, ότι δεν υπάρχει δυσκολία που να μην ξεπερνιέται, ότι τώρα είναι καλά και όλα θα μείνουν πίσω στη λήθη. Όταν η Νεφέλη έβλεπε άλλο παιδάκι να πλησιάζει την πισίνα, έκλαιγε και ήθελε να βγει. Όταν έπρεπε να κάνει μια άσκηση και δεν ήθελε έβαζε τα κλάματα. Η δασκάλα της όμως, με την επιμονή, τη σταθερότητα στο πρόγραμμα και πολλή αγάπη και βρεγμένες αγκαλιές, στεκόταν βράχος δίπλα της. Την ηρεμούσε και συνέχιζαν το μάθημα τους.
Όλο το καλοκαίρι, Σάββατο μεσημέρι, αφού τελείωναν όλα τα μαθήματα, η Χριστιάννα έκανε ιδιαίτερα μαθήματα στη Νεφέλη. Κι εκείνη και ο αδερφός της, ανέλαβαν τη Νεφέλη σαν να είναι δικό τους παιδί. Δε δέχθηκαν χρήματα, δε συζητήσαμε για ώρες και προγράμματα. Μόνο για την βελτίωση της μικρής.
Και τώρα οι δείκτες της μυϊκής μάζας έχουν επανέλθει πάνω από το φυσιολογικό, η Νεφέλη κάνει ομαδικό μάθημα και έχει και φίλες που συναντιούνται στην πισίνα, λατρεύει τη δασκάλα της και δεν έχει χάσει ούτε ένα μάθημα.
Και η μαμά, δακρύζει κάθε φορά στο μπαλκονάκι που βλέπει το παιδί της να είναι και πάλι ένα φυσιολογικό παιδί και να κολυμπάει, να χτυπάει τα πόδια της δυνατά, να κάνει μόνη της ντους στα αποδυτήρια.
Οι ιδιότητες του νερού είναι θεραπευτικές. Και σαν άσκηση αλλά και στη ψυχολογία. Είναι όμως και οι άνθρωποι. Αυτοί κάνουν τη διαφορά…panda!