Σε όλη την οικουμένη σήμερα, τα μάτια, η σκέψη και η ψυχή αφιερώνονται στο παιδί που πάσχει από καρκίνο. Δεν μπορεί να είναι γιορτή αλλά μια μέρα περισυλλογής και συμπόρευσης με το παιδί και την οικογένεια που δοκιμάζονται.
Γιατί παρά την σπανιότητα της νόσου (λιγότερο από 1% των καρκίνων στον άνθρωπο), ο καρκίνος σήμερα είναι για το παιδί η ασθένεια που παρά την συνεχώς βελτιούμενη πρόγνωση, ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους.
Μια ασθένεια που
προσβάλλει το παιδί δηλαδή ένα οργανισμό που βρίσκεται υπό σωματική αλλά και ψυχοκοινωνική εξελικτική διαδικασία
δεν μπορεί να προβλεφθεί ούτε να προληφθεί
δεν είναι κληρονομική παρά σε 5-10% των παιδιών
προϋποθέτει έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση
απαιτεί επιδέξιους θεραπευτικούς χειρισμούς και επαγρύπνιση για άμεση και απώτερη τοξικότητα
διεκδικεί ολιστική φροντίδα όχι μόνο του πάσχοντος αλλά ολόκληρης της οικογένειας
επιβάλλει συνέχιση της «φυσιολογικότητας» του παιδιού (σπίτι, φίλοι, εκπαίδευση)
Παρά την σπανιότητα, την επιθετικότητα και την απειλή που εμπεριέχει η διάγνωση και η θεραπεία του καρκίνου στα παιδιά, η νόσος αντιμετωπίζεται με επιτυχία τέτοια ώστε 3 από τα 4 παιδιά που προσβάλλονται να γίνονται καλά. Ωστόσο, πρέπει να παρακολουθούνται συστηματικά προκειμένου να διαγιγνώσκονται έγκαιρα και να προλαμβάνονται, όπου είναι δυνατόν, συνέπειες από την προηγηθείσα θεραπεία.
Το μήνυμα της ημέρας ίσως πρέπει να είναι: ας φροντίσουμε και ας θεραπεύσουμε το παιδί με καρκίνο και όχι τον καρκίνο που έτυχε να έχει το παιδί. Και όσοι αντιληφθούν την διαφορά, συνειδητοποιούν το νόημα της ημέρας!
