«Με λένε Γιώργο, είμαι 9 χρονών κι έχω λευχαιμία»

«Με λένε Γιώργο, είμαι 9 χρονών κι έχω λευχαιμία»

«Με λένε Γιώργο και είμαι 9 χρονών. Ο γιατρός μου είπε ότι έχω λευχαιμία. Είναι μια αρρώστια στο αίμα που πρέπει να κάνω κάποιες θεραπείες και να μείνω λίγο καιρό στο νοσοκομείο για να γίνω καλά. Νιώθω απαίσια όταν οι νοσηλεύτριες με τρυπούν με τις σύριγγες για να μου πάρουν αίμα ή μυελό των οστών. Ευτυχώς μου έβαλαν ένα καλωδιάκι στο στήθος που το λένε hickman και από εκεί μπορούν να μου βάζουν ορούς και να μου παίρνουν αίμα χωρίς να πονάω. Στο νοσοκομείο βαριέμαι γιατί δεν έχει και πολλά να κάνω! Είμαι στο δωμάτιο 22. Στην αρχή εδώ δεν θυμόντουσαν το όνομά μου και με αποκαλούσαν «το παιδί στο 22». Αυτό με εκνεύριζε πολύ και τους το έλεγα «Γιώργο με λένε!». Όλο το καλοκαίρι θα πρέπει να μείνω στο νοσοκομείο. Θα βγω μερικές ημέρες τον Αύγουστο. Πόσο ανυπομονώ να πάω σπίτι μου! Έχω να δω το δωμάτιο μου 2 μήνες! Θέλω να ανοίξω όλα τα ντουλάπια με τα παιχνίδια μου και να παίζω όλη μέρα μαζί με το μικρότερο αδελφό μου.

Υπάρχουν όμως και στιγμές που περνάω πολύ καλά! Κάθε απόγευμα, ας πούμε, έρχονται οι φίλες μου από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» και παίζουμε στον παιδότοπο! Μου αρέσει πολύ το UNO, η Μονόπολη, το Φιδάκι, ο Γκρινιάρης και η ζωγραφική! Η μαμά μου με κάνει να βαριέμαι που μου μιλάει όλο για το πότε πρέπει να φάω ή να πάω τουαλέτα! Οι κυρίες αυτές ασχολούνται μόνο μαζί μου και είναι πραγματικές φίλες μου! Τους νοιάζει πολύ για το πώς θα περάσω εγώ καλά και λένε στη μαμά μου να με αφήνει λίγο να παίζω μόνος μου μαζί τους. Νιώθω ότι ηρεμώ όταν είμαι με εκείνες και ότι ξεχνάω για λίγο ότι είμαι στο νοσοκομείο! Η καλύτερη στιγμή ήταν τότε που χορεύαμε στον παιδότοπο όλοι μαζί τους στο πάρτι που ετοίμασαν για τον φίλο μου τον Δημήτρη που είναι στο δίπλα δωμάτιο από μένα, το 23. Και εκείνες οι κατασκευές μου άρεσαν πολύ που φτιάξαμε μαζί! Ήταν κατασκευή ζώων σε χάρτινα πιάτα! Σήμερα μου είπαν ότι να κάνουμε ζωγραφική με νερομπογιές! Άντε πότε θα έρθει το απόγευμα να παίξω!!!!»

Το παραπάνω κείμενο αναφέρεται σε εμπειρία παιδιού με τους εργαζόμενους στη δράση της Δημιουργικής Απασχόλησης στα Νοσοκομεία του Οργανισμού.

πηγή: http://www.hamogelo.gr

1 comment

  • μέσα από τα μάτια ενός παιδιού πόσα απλά είναι όλα… απλά θέλει να παίξει και να χαρεί! εύχομαι να γίνεις καλά Γιώργο και να είσαι πάντα υγιής και χαρούμενος!

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.