Μερικές φορές η μητρότητα μπορεί να είναι σκληρή σα γρανίτης!
Γεννάς ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι και είσαι χαρούμενη, και όλοι σου λένε τώρα πια έγινες μανούλα! Και μία μέρα έτσι απροσδόκητα, κάθε όνειρο, κάθε πεπατημένη , κάθε χαρά γκρεμίζονται εν ριπή οφθαλμού όταν κάθεσαι μπροστά σε ένα γιατρό που σου λέει ότι το παιδί σου δε θα περπατήσει, δε θα μιλήσει, δε θα μπορέσει να πιάσει το κουτάλι να φάει, δε θα καταλαβαίνει , δε θα βλέπει τη μορφή σου δε δε δε δε ….
Μοιάζει με κακό όνειρο γιατί εσύ δεν μπορείς να το δεχθείς και πας και σε άλλο γιατρό και ξανά σε άλλο και σε άλλο και όλο τα ίδια ακους (και χειρότερα καμιά φορά) και όλο λές δε μπορεί θα ξυπνήσω ,δεν ξημέρωσε ακόμη ? Γιατί σκοτάδι έχει τυλίξει την ψυχή σου και ο κόσμος που ήξερες μοιάζει με καμμένης γης ρημαδιό και όλα σου φαίνονται ανούσια και όλα τα μισείς……
Ζεις πια μέσα στον εφιάλτη σου καιρό και αφού περιπλανηθείς άσκοπα μέσα σε ατελείωτες λίμνες δακρύων , αβάσταχτου πόνου και θυμού .. μία μέρα ΞΥΠΝΑΣ!
Ή μάλλον σε ΞΥΠΝΟΥΝ! Το παιδί σου που τόσο καιρό δεν έχεις δεχθεί , που τόσο καιρό έχεις αμφισβητήσει , που τόσο καιρό δεν έχεις “αγαπήσει” είναι ΕΚΕΙ, και σε περιμένει να “γυρίσεις” από την μικρή σου κόλαση χωρίς ανταλλάγματα…..
Ξυπνάς λοιπόν επιτέλους και ενώ ο εφιάλτης συνεχίζει να υπάρχει και με το φως της μέρας, εσύ αποφασίζεις ότι “βλέπεις” την αυγή, βάζεις παρωπίδες και ΞΕΚΙΝΑΣ τον Αγώνα! Πεισμώνεις που το Θείο Δώρο σου εστάλλει κάπως “τσαλακωμένο” και βάζεις κάθε δύναμη κάθε δυνατότητα κάθε ελπίδα στην αποκατάσταση του παιδιού σου .. Το παιδί σου, η ύπαρξη του και μόνο σου δίνει το κουράγιο να συνεχίσεις και να συνεχίσεις και να συνεχίζεις…
Και δε σταματάς και ούτε θα σταματήσεις … Δεν είναι εύκολη δουλειά … Θα ματώσεις, θα πονέσεις, θα απογοητευτείς ότι όλα γίνονται επί ματαίω … Θα ικετεύσεις τον ίδιο το Θεό και θα προσφερθείς να ανταλλάξεις τη δική σου υγεία και να τη δώσει στο παιδί σου…
Δεν παίζεται έτσι όμως ΑΥΤΟ το παιχνίδι της μητρότητας … και τα ζάρια τα δικά σου λένε ασόδυο ! Και με το ασόδυο ΜΑΝΟΥΛΑ μπορείς να κερδίζεις όμως …
Γιατί εσύ κερδίζεις κάθε φορά που το παιδί σου βγάζει ένα φθόγγο, που το παιδί σου κάνει ένα βήμα, που το παιδί σου σε κοιτάζει στα ματια, που το παιδί σου μπορεί να μασήσει , που το παιδί σου μπορεί να πιει λίγο νερό δίχως να πνίγεται, που το παιδί σου μπορεί να ακούει στο όνομά του, που το παιδί σου μετά από χρόνια αρχίζει να γελάει , που το παιδί σου κοιμάται μόνο του, που το παιδί σου δεν κλαίει , που το παιδί σου .. ακόμη και αν δεν είναι πια ηλικιακά ΠΑΙΔΙ σε φωνάξει ΜΑΜΑ!
Τότε και μόνο τότε αρχίζουν τα μάτια σου να βλέπουν την “ΑΥΓΗ” και όπως το ξημέρωμα δίνει ελπίδα και φως και ηρεμία και εσύ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ …
Καλή Δύναμη σε όλες τις Γρανιτένιες Μαμάδες
Χριστίνα Νικολοπλάκη
