Φτάσαμε στο τέλος του Αυγούστου και μετά από ενάμιση μήνα μπορούμε να πούμε ότι οι διακοπές τελείωσαν! Το είπαμε και το κάναμε, ναι! Το φετινό καλοκαίρι δεν είχα καμία σχέση με το προηγούμενο!
Εννοείται ότι ο Αντώνης δεν έβγαινε από τη θάλασσα! Εννοείται ότι οι μέρες μας ήταν γεμάτες παιχνίδια και χαμόγελα! Εννοείται ότι αφήσαμε πίσω τον καρκίνο.
Δεν αφήσαμε, όμως, πίσω τους φίλους που έχουμε γνωρίσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο Αντώνης πολύ συχνά ρωτούσεQ «Mαμά, η Νεφέλη είναι καλά; Kάνει και εκείνη διακοπές, έτσι;», «O Παναγιωτάκης τι κάνει; Nα τον πάρουμε τηλέφωνο, μαμά».
Έτσι είναι! Μπορεί να αφήνουμε πίσω για κάποιες στιγμές τα όσα περάσαμε, αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ. Και τώρα που επιστρέψαμε και οι διακοπές μας τελείωσαν, νιώθω ότι έχω ανακτήσει δυνάμεις και είμαι έτοιμη να σταθώ δίπλα στις οικογένειες που βρίσκονται στη θέση που ήμασταν και εμείς μέχρι πριν λίγο καιρό!
Σηκώνουμε μανίκια, λοιπόν, και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε σπουδαία πράγματα για τα παιδιά μας! Για αυτά τα παιδιά που είναι πραγματικοί ήρωες…
Άννα
