«Μέσα» στο παιδο-ογκολογικό τμήμα του ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης…

Η Φανή περιγράφει το παιδο-ογκολογικό τμήμα του ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης. Οι υποδομές, οι συνθήκες νοσηλείας για τα παιδιά που νοσούν και τους γονείς τους, η “καθημερινότητα” τους στο νοσοκομείο…

“Στη Β. Ελλάδα, από όσο γνωρίζω από την εμπειρία μου, λειτουργούν δυο παιδογκολογικές μονάδες και οι δυο στη Θεσσαλονίκη : μία στο ΑΧΕΠΑ και μια στο ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ. Εγώ θα σας μιλήσω για την εμπειρία – ζωή μου στο ΑΧΕΠΑ όλο αυτό το διάστημα των 8 μηνών ενδονοσοκομειακής περίθαλψης. Καταρχήν η παιδογκολογική πτέρυγα αποτελεί μέρος της Β’ παιδιατρικής κλινικής, βρίσκονται δηλαδή στον ίδιο όροφο, αλλά είναι απομονωμένη από αυτήν. Οι πόρτες δηλαδή είναι κλειστές και λειτουργούν με κωδικό. Ωστόσο αίτημα πολλών γονιών και επιθυμία είναι κάποια στιγμή το παιδογκολογικό να λειτουργήσει σαν αυτόνομη μονάδα, να γίνει ένα ξεχωριστό κτίριο, εκτός νοσοκομείου, για την ασφάλεια και την προφύλαξη των παιδιών από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Φαντάζει ουτοπικό στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά αν μη τι άλλο μιλάμε για την εύθραυστη υγεία μικρών παιδιών. Σύμφωνα με μαρτυρίες άλλων γονιών προηγούμενων ετών που τα παιδιά τους νοσηλεύτηκαν στο παιδογκολογικό του ΑΧΕΠΑ, η σημερινή πτέρυγα είναι ότι καλύτερο σε σχέση με αυτή που προϋπήρχε. Πριν στους θαλάμους που νοσηλεύονταν τα παιδιά δεν υπήρχαν κρεβάτια για τους γονείς τους με αποτέλεσμα αυτοί για μήνες να κοιμούνται σε μια καρέκλα. Υπήρχε μεγάλος συνωστισμός, μια τουαλέτα για τους ενήλικες και δεν υπήρχε από όσο γνωρίζω κουζίνα. Τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο για άλλη μια φορά χάρις την ιδιωτική πρωτοβουλία !!!! Με τη σημαντική δωρεά του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ και με τη διαχείριση-βοήθεια από το ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ Β. ΕΛΛΑΔΟΣ “Η ΛΑΜΨΗ “ το 2009 ανακαινίστηκε πλήρως και εξοπλίστηκε με τα απαραίτητα η παιδογκολογική πτέρυγα. Σας παραθέτω τον ακόλουθο σύνδεσμο για να δείτε πως είναι : https://www.youtube.com/watch?v=OPbrDc6Z72E. Έτσι λοιπόν σήμερα στην παιδογκολογική κλινική υπάρχουν συνολικά 10 θάλαμοι . Οι εννιά από αυτούς έχουν δυο κλίνες και ο ένας 6 κρεβάτια (αν δε με απατά η μνήμη μου – ο θάλαμος 7 για αυτούς που γνωρίζουν).Υπάρχει το σχολείο, όπου έρχονται κάθε πρωί τις καθημερινές 2 παιδαγωγοί και απασχολούν δημιουργικά τα παιδιά. Τα απογεύματα έρχονται εθελοντές του συλλόγου για να ζωγραφίσουν, να παίξουν με τα παιδιά, όποτε αυτό επιτρέπεται από τα αιματολογικά τους στοιχεία , καθώς και ψυχολόγοι για να συζητήσουν και να στηρίξουν τους γονείς. Υπάρχει μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, μια τουαλέτα – ντουζιέρα για τους μεγάλους, και δυο τουαλέτες για τα παιδιά (μία για τα αγόρια και μια για τα κορίτσια). Δυστυχώς μόνο δυο από τα δέκα δωμάτια έχουν δικό τους WC. Φαγητό παρέχεται από το νοσοκομείο κάθε μεσημέρι (μια κατσαρόλα με φαγητό για τα παιδιά που βρίσκονται σε χημειοθεραπεία , χωρίς αλάτι και μια για τους συνοδούς, συνήθως για τις μαμάδες) όπως και το βράδυ. Οι μαμάδες φροντίζουμε για την καθαριότητα της κουζίνας και για την υγιεινή του χώρου. Όταν νοσηλευόμασταν, είχαμε ένα ταμείο όπου μηνιαίως δίναμε κάθε μαμά 10 ευρώ για να πάρουμε τα απαραίτητα για την κουζίνα (καφέ, απορρυπαντικά , ζάχαρη κ.λ). Κάτι σαν παράδοση που έκαναν άλλες μανούλες πριν από εμάς και το συνεχίζουμε και εμείς. Οι θάλαμοι 9 και 10 είναι αυτοί που εμείς ονομάζουμε “εξωτερικά ιατρεία”. Εκεί συνήθως γίνονται οι μονοήμερες θεραπείες. Πρώτα γίνεται λήψη αίματος στο δωμάτιο μικροεπεμβάσεων όπως λέγεται, ακολουθεί εξέταση από γιατρό και στη συνέχεια περιμένεις τα αποτελέσματα των αιματολογικών, τα οποία συνήθως βγαίνουν κατά το μεσημέρι. Το διάστημα αυτό μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα περιμένεις ή στην αίθουσα αναμονής ή στο σχολείο για να απασχολείται και το παιδί. Και σε αυτό το στάδιο πρέπει να επισημάνω ότι και πάλι είναι επιθυμία των γονιών οι διαδικασίες να γίνονται λίγο πιο γρήγορα, ώστε να μη βάζουμε σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών, που περιμένουν αρκετή ώρα μαζί με άλλους στον ίδιο χώρο, κουράζονται και γκρινιάζουν. Κατανοώ ότι υπάρχει έλλειψη προσωπικού, υλικών και ότι γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από όλους, νοσηλευτές και γιατρούς για καλύτερη και ταχύτερη διάγνωση και φροντίδα με τα υπάρχοντα μέσα , αλλά επιτέλους ας το καταλάβουν αυτοί ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΑΡΜΟΔΙΟΙ στα Υπουργεία ότι μιλάμε ΓΙΑ ΖΩΕΣ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ !!!!!! ΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ – ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ. Η ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ , ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΟΧΙ !!!!!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥΣ , ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ”.

ΦΑΝΗ ΠΕΡΠΕΡΙΔΟΥ ή αλλιώς η μαμά του Σπύρου