28η Οκτωβρίου, η εθνική μας επέτειος! Όλοι, υπερήφανοι ως Έλληνες γιορτάζουμε την ελευθερία μας! Ελευθερία που δε μας χαρίστηκε.Την κερδίσαμε λέγοντας ένα μεγάλο ΟΧΙ στον Μουσολίνι, δίνοντας με γενναιότητα τις μάχες μας ενάντια στους επίδοξους κατακτητές.
Σήμερα, όπως όλα τα παιδιά, έτσι και ο Αντώνης παρέλασε! Αν και μικρός, φόρεσε την κρητική φορεσιά και με υπερηφάνεια συμμετείχε στην παρέλαση με τον σύλλογο μας, την Ένωση Κρητών Αγίων Αναργύρων. Γιόρτασε και ο Αντώνης την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Και εγώ τον καμάρωνα! Καμάρωνα τη λεβεντιά και την ομορφιά του με την κρητική φορεσιά!
Τότε αστραπιαία πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου όλες αυτές οι εικόνες του Αντώνη στο νοσοκομείο, με τα σωληνάκια, με το Hickman, με τις ατελείωτες χημειοθεραπείες, την απομόνωση, με το πρήξιμο της κορτιζόνης. Αυτές και πολλές άλλες εικόνες που θα με στοιχειώνουν μια ζωή. Και αμέσως σκέφτηκα, ” κοίτα τα παλικάρι μου μεγάλωσε, τα ξεπέρασε τα δύσκολα”.
Σήμερα ο Αντώνης παρέλασε και μαζί με την εθνική μας επέτειο γιόρτασε το δικό του ΟΧΙ! Το ΟΧΙ που είπε στον καρκίνο! Γιόρτασε την απελευθέρωση του από τις χημειοθεραπείες, τα σωληνάκια, το Hickman. Γιόρτασε την ελευθερία που έχει πια να τρέξει, να παίξει με αλλά παιδιά, να πάει σχολείο, να κάνει μαθήματα χορού! Γιόρτασε τη γενναιότητα του, στον αγώνα που δίνει ενάντια στον καρκίνο. Γιόρτασε τη νίκη του στις μάχες που έχει δώσει μέχρι τώρα για να κερδίσει τη ζωή!
Και περιμένει! Περιμένει τη στιγμή που θα γιορτάσει τη νίκη του σε αυτόν τον πόλεμο και όχι μόνο στη μάχη. Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται και ο πόλεμος αυτός με το θηρίο που λέγεται καρκίνος, δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Θα έρθει όμως και αυτή η στιγμή!Γι’ αυτό ο Αντώνης θα συνεχίσει τον αγώνα του!Και εγώ θα είμαι πάντα υπερήφανη για το παλικάρι μου το γενναίο και θα τον καμαρώνω, όπως τον καμάρωσα σήμερα που ντυμένος κρητικόπουλο , όπως ο ίδιος είπε, παρέλασε και γιόρτασε σαν υπερήφανο Ελληνόπουλο την Εθνική μας επέτειο!
Άννα
