Πλησιάζει 10 Φεβρουαρίου…

Πλησιάζει η 10η Φεβρουαρίου! Μέρα σημαντική, κρίσιμη, γεμάτη αγωνία! Η μέρα που ο Αντώνης κλείνει 2 χρόνια από τη διάγνωση του με ΟΛΛ. Η μέρα που, μετά από ένα χρόνο και κάτι θα του πάρουν δείγμα μυελού των οστών, θα τον εξετάσουν και περιμένουμε να δούμε έναν μυελό καθαρό από καρκινικά κύτταρα!
Όσο πλησιάζουν οι μέρες , τόσο η αγωνία μου μεγαλώνει, χτυπάει κόκκινο! Δεν βγαίνει από το μυαλό μου η σκέψη του τι θα γίνει εκείνη την ημέρα και ποια θα είναι τα αποτελέσματα! Εννοείται ότι ελπίζω για το καλύτερο! Εννοείται ότι εύχομαι όλα να πάνε καλά! Αλλά δυστυχώς πάντα γυρνάνε στο μυαλό μου και σκέψεις αρνητικές! Και αν δεν έχει “καθαρίσει”; Και αν έχει κάνει υποτροπή; Και μετά, αναμονή άλλα τρία χρόνια, να περάσουν γρήγορα, να κάνουμε τον επανέλεγχο και κάθε φορά τα αποτελέσματα να είναι καθαρά!
Αυτή η αγωνία, το άγχος, νομίζω δε θα σταματήσει ποτέ! Μέσα μου πάντα θα υπάρχει ο φόβος… Σε κάθε τι που θα βλέπω στο παιδί, νομίζω, έστω και αστραπιαία, πάντα θα περνάει η σκέψη “Μήπως είναι κάτι άλλο;” Όσα χρόνια και αν περάσουν αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει, νομίζω, ποτέ!
Τώρα όμως θα κοιτάξω μπροστά! Θα περιμένω αυτή την ημέρα, την 10η Φεβρουαρίου, θα την αντιμετωπίσω την αγωνία μου! Θα μπω μαζί με τον Αντώνη στο δωμάτιο μικροεπεμβάσεων, θα του κρατάω το χέρι, και θα εύχομαι αυτή η φορά να είναι η τελευταία που θα τον ακούω να κλαίει και να φωνάζει από πόνο και φόβο! Εύχομαι όλα να πάνε καλά και τα καλά νέα να ηχήσουν σαν μουσική στα αυτιά μου! Και εννοείται ότι η βαθύτερη ευχή μου είναι, να μην περνάει καμία μανούλα αυτή την αγωνία, και κανένα παιδάκι να μη βιώνει τέτοιες διαδικασίες!
Απλά ελπίζω για το καλύτερο!

Άννα Γιαμπουρά