Η κατάργηση της δωρεάν πλαστικής σακούλας μόλις εφαρμόστηκε στη χώρα μας, οι μικροί δραστήριοι «Πράκτορες του Πλανήτη» όμως γνωρίζουν από καιρό τους κινδύνους του πλαστικού και κρούουν τον κώδωνα σ’ όλους τους μεγάλους.
Ας μιλήσουμε με αριθμούς: Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν σχηματιστεί τεράστιες σκουπιδοκηλίδες στη θάλασσα, με πιο γνωστή τη Σουπάρα, όπως ονομάζεται στην πρακτορική διάλεκτο, που έχει σχηματιστεί στον Ειρηνικό ωκεανό.
Η περίφημη Μεγάλη Κηλίδα Σκουπιδιών του Βόρειου Ειρηνικού Ωκεανού (Great Pacific Garbage Patch) έχει μέγεθος δέκα φορές σαν την Ελλάδα και εκεί καταλήγουν πλαστικά απορρίμματα απ’ όλο τον πλανήτη, από σακούλες που πετάμε στον δρόμο ή σε ανοιχτό κάδο και παρασύρονται από τον αέρα καταλήγοντας σε φρεάτια που οδηγούν σε ποτάμια και στην θάλασσα, μέχρι τις σαγιονάρες που ξεχάσαμε φεύγοντας από την παραλία ή σκουπίδια που πέφτουν από πλοία.
Μικρότεροι στρόβιλοι σκουπιδιών εντοπίζονται και στη Μεσόγειο άλλα και στην Ελλάδα, γι’ αυτό και πλέον πολλοί κάνουν λόγο για πλαστικές θάλασσες. Μάλιστα, το 2050 προβλέπεται πως οι θάλασσές μας θα περιέχουν περισσότερο πλαστικό από ό,τι ψάρια. Τα πλαστικά και τα μικροπλαστικά κομμάτια που δημιουργούνται, όχι μόνο μολύνουν τη θάλασσα, αλλά βλάπτουν και τους οργανισμούς (πολλές φορές ακούμε για νεκρές φάλαινες, δελφίνια, χελώνες και θαλασσοπούλια που κατάπιαν σακούλες), και βέβαια μην ξεχνάμε πως μέσω της τροφικής αλυσίδας, το πλαστικό στο τέλος καταλήγει στο πιάτο μας. Μικρά κομματάκια πλαστικό βρίσκονται μέσα σε ψάρια που τρώμε, ακόμα και στο θαλασσινό αλάτι που καταναλώνουμε, όσο απίστευτο και αν ακούγεται. Αν αναλογιστούμε πως μια σακούλα μπορεί να χρειαστεί 1000 χρόνια για να αποσυντεθεί, διαπιστώνουμε το μέγεθος της καταστροφής που προκαλούμε μόνοι μας μ’ ένα τόσο απλό αντικείμενο.
Μένοντας αδιάφοροι, αφήνουμε την κατάσταση να ξεφύγει ακόμα περισσότερο. Μπορεί να νομίζουμε ότι το πλαστικό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μας, μπορούμε όμως να βρούμε έξυπνες ιδέες και εναλλακτικές ώστε να περιορίσουμε δραστικά τη χρήση του και φυσικά να εξαλείψουμε το πλαστικό μιας χρήσης.
Αυτή ακριβώς είναι και η αποστολή της οργάνωσης «Πράκτορες του Πλανήτη». Μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα και έξυπνα διαδραστικά παιχνίδια, τα παιδιά μαθαίνουν πως να αγαπούν το οικοσύστημα, αναγνωρίζουν την πολύτιμη σημασία του για την επιβίωσή μας και τη συνέχεια του πλανήτη μας, και ανακαλύπτουν τρόπους για να το προστατεύσουν. Η σειρά βιβλίων της Ελένης Ανδρεάδη «Πράκτορες του Πλανήτη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, καλεί τα παιδιά να μπουν στο ρόλο του μυστικού πράκτορα, να αναλάβουν αποστολές και να γίνουν μέλη μιας μεγάλης παγκόσμιας παρέας μ’ ένα μόνο στόχο: να σώσουν τον πλανήτη!
Το τελευταίο βιβλίο της σειράς «Τα Τέρατα των Ωκεανών» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, αφού εστιάζει στο θαλάσσιο στοιχείο και στους κινδύνους που απειλούν να καταστρέψουν τους ωκεανούς μας, ανάμεσά τους και το πλαστικό. Τα παιδιά έχουν μόλις 48 ώρες στη διάθεσή τους να σταματήσουν τον πανούργο Ιβάν Φον Βαμπάουερ και τα σχέδιά του. Θα ταξιδέψουν σ’ όλη τη γη, θ’ αγωνιστούν με θηρία και θα πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους, μαθαίνοντας πολύτιμες συμβουλές που στην πορεία θα γίνουν μέρος της ζωής τους.
Οι πρακτορικές λύσεις για την πλαστική σακούλα:
-Λέμε «όχι» στην πλαστική σακούλα μιας χρήσης στα καταστήματα.
-Όταν πηγαίνουμε για ψώνια έχουμε πάντα μαζί μας μια πάνινη τσάντα ή τσάντα από δίχτυ.
-Αν υπάρχει η δυνατότητα στο κατάστημα, αν δεν έχουμε μαζί μας επαναχρησιμοποιούμενη τσάντα, επιλέγουμε χάρτινη αντί για πλαστική.
-Αν είναι απαραίτητη η πλαστική σακούλα, τότε προσπαθούμε να χωρέσουμε τα πράγματα σε μια και φροντίζουμε να είναι ανακυκλώσιμη.
-Στους κάδους που έχουμε στο σπίτι ή το γραφείο, αντί για πλαστικές σακούλες, μπορούμε να στρώνουμε εφημερίδες.
-Δεν πετάμε τις πλαστικές σακούλες που ήδη έχουμε, τις χρησιμοποιούμε παραπάνω από μια φορά και στο τέλος της ζωής τους τις ανακυκλώνουμε, εφόσον είναι ανακυκλώσιμες.
-Προσπαθούμε να μειώσουμε όλα τα πλαστικά μιας χρήσης όπως μπουκάλια, καλαμάκια, μαχαιροπίρουνα, συσκευασίες.
