11 Σεπτέμβρη σήμερα και σε όλα τα σχολεία έγινε ο καθιερωμένος αγιασμός, που σημαίνει και επίσημα την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς! Κάθε χρόνο που παρακολουθούσα το συγκεκριμένο θέμα στις ειδήσεις καμάρωνα τα παιδάκια που ξεκινούσαν το σχολείο, και σκεφτόμουν ότι θα έρθει η στιγμή που θα καμαρώνω έτσι και τα δικά μου τα παιδιά.
Όταν η Λευχαιμία μας χτύπησε την πόρτα Αντώνης ήταν 3,5 χρονών και εκείνη ήταν η πρώτη χρονιά που είχαμε κάνει αίτηση για να πάει παιδικό σταθμό. Δεν είχε περάσει όμως. Μετά από λίγο καιρό αρρώστησε. Δεν σας κρύβω ότι τον πρώτο καιρό που με είχε κατακλύσει το άγχος, η αγωνία και ο φόβος για το τι θα ακολουθήσει, για το αν το παιδί μου θα γίνει καλά, περνούσαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Μεταξύ άλλων , στιγμιαία , σκέφτηκα μια μέρα ” το δικό μου το παιδί θα καταφέρει να ζήσει και πάλι φυσιολογικά, να πάει σχολείο και να κάνει ότι κάνουν όλα τα παιδιά της ηλικίας του;”
Σήμερα λοιπόν, 11 Σεπτεμβρίου 2014, ο Αντώνης παρακολούθησε τον αγιασμό στο νηπιαγωγείο! Και εγώ πιο υπερήφανη από ποτέ, τον καμάρωνα και σκεφτόμουν ” μπράβο το αντράκι μου τα κατάφερε, ξεπέρασε τα εμπόδια που προέκυψαν από τον καρκίνο , μεγάλωσε και τώρα πηγαίνει σχολείο!” Συγκίνηση, καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα μου !
Θα ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά. Θα μου επιτρέψετε όμως να ευχηθώ καλή χρονιά ιδιαίτερα στα παιδιά μας , στα παιδιά αυτά που φέτος πηγαίνουν σχολείο και συγχρόνως συνεχίζουν τον αγώνα τους ενάντιο στο θηρίο που λέγεται καρκίνος.
Άννα
