0 comments

  • Pingback: Το συγκινητικό γράμμα 12χρονου που νίκησε τον καρκίνο

  • Pingback: Το συγκινητικό γράμμα 12χρονου που νίκησε τον καρκίνο

  • Pingback: H διατροφή των παιδιών που βρίσκονται σε θεραπεία

  • Pingback: Μια δύσκολη μέρα στα εξωτερικά ιατρεία…

  • Pingback: ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ KARKINAKI. | KidsCloud.gr

  • H Παναγία να είναι μαζί της..και μαζί σας και ο Θεός να σας δώσει την δύναμη να κουβαλήσετε αυτό το σταυρό μέχρι τέλους!! Όλα καλά θα πάνε!! Όλοι κουβαλάνε και από έναν σταυρό ..απλά εσάς φαίνεται κιόλας….Διαλέγει πάντα τους πιο δυνατούς να δίνουν μαθήματα ζωής!!
    Όλες οι ευχές μας μαζί σας!!

    Reply
  • Μένια μου, με συγκίνησες βαθιά… Μέσα από τη καρδιά μου εύχομαι αυτό το 100% της ίασης. Να είστε όλοι γεροί να ζήσετε από εδώ και κάτω μόνο ευχάριστες στιγμές και να χρησιμοποιήσεις αυτή την εμπειρία για να κάνεις καλό και να προσφέρεις- όπως κάνεις ήδη. <3

    Reply
  • Προσπαθώ πόσο καιρο να βρω θάρρος να σου αφήσω ένα σχόλιο. Τώρα που διάβασα αυτή σου την ανάρτηση, το βρήκα:)
    Ότι και να λέμε εμείς οι “εκτός” είναι λίγο. Όπως μου έλεγε ενα αγαπημένο πρόσωπο που είχε την έφηβη κόρη του με οστεοσάρκωμα “άλλο πάσχων και αλλο συμπάσχων”.
    Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημερομηνία (22/2/08) που ανακάλυψαν οι φίλοι αυτοι πως η κόρη τους έχει καρκίνο. Το πάλεψαν πολύ, άλλες φορές με κλάμα, άλλες με γέλια, αλλες με θυμό προς όλους και όλα.
    Δεν έχασαν την ελπίδα τους και ολοι εμεις οι φιλοι δεν τους αφησαμε να τη χάσουν. Σημερα η κόρη τους ειναι 21 ετων, φοιτήτρια στην ΑΣΟΕ και εντελώς υγιής!!!
    Ειναι μια πανέμορφη κοπέλα, κοινωνική, πανέξυπνη και δυνατή!
    Μένια η Νεφέλη σας θα γίνει καλά. Είναι δύσκολη η υπόλοιπη διαδρομή σίγουρα, το εχω ζήσει με τα φιλαράκια μου που κάθε 3μηνο (μεχρι να κλείσει η 5ετια) περίμεναν σαν τρελοι τα αποτελέσματα των εξετάσεων, αλλά ο χρόνος τους δικαίωσε.
    εκείνα τα χρόνια, οι μήνες, οι μέρες, τα λεπτά τους έχουν χαραχτεί στη μνηνη βέβαια. Δεν μπορώ να φανταστώ πόση δύναμη θέλει για να ξεχάσεις ή τουλάχιστον να κοιμήσεις τις αναμνήσεις.
    Είστε μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια που σαν μια γροθιά θα βοηθήσετε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τη Νεφέλη:)
    Σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά γεμάτη νεραιδόσκονη και αισιοδοξία!!!!!

    Reply
  • Pingback: Μαθαίνοντας για τον παιδικό καρκίνο | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Καλησπέρα Μένια !!!Έχουμε ξαναμιλήσει μεσω mail…..ηθελα καιρο να γράψω,να σχολιάσω….αλλά…..αυτο το αλλά με κυνηγάει παντού…ηθελα να σχολιάσω στο κειμενό σου πως ειχα και συνεχίζω να εχω (ο γιος μου οδευει προς το τελευταιο σχήμα) τα ιδια συναισθήματα ….καποιες φορες νιώθω τοση απογοητευση αλλα και φόβο…..η στηριξη απο την οικογενειά μου ειναι μηδαμινή…ΕΥΤΥΧΩΣ εχω εναν καταπληκτικό συζυγο και πατέρα που ειναι δίπλα μας !!!!Ευχομαι τα καλυτερα για την μικρή σου και για όλα μας τα

    Reply
    • Τα παιδιά μας έχουν απίστευτη δύναμη και πίστη στη ζωή!Ας μαθαίνουμε απ’αυτά για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μακάρι να μην ζήσει κανείς τον εφιάλτη μας, αλλά πραγματικά είναι σα να σου τράβηξε κάποιος, με άσχημο τρόπο αλλά αρκετά αποκαλυπτικό, την κουρτίνα μπροστά από τα ματιά μας…Και βλέπουμε την ασχήμια του κόσμου…

      Reply
  • Καλησπέρα και απο μένα Μένια!!! Εχουμε μιλήσει και στο mail…..ηθελα πολύ καιρό να γράψω αλλά……αυτο το αλλά…..με κυνηγάει καθημερινά …..αυτά που γράφεις τα ένιωθα και ακόμη τα νιώθω -ο γιός μου θα ξεκινήσει σε λίγες ημέρες και το τελευταίο σχήμα- ……ωστόσο δεν ξερω ακόμα αν θα πρεπει να νιωσω ανακούφιση, αγωνία, χαρά , άγχος……όλους αυτούς τους μήνες αγωνιζόμαστε όλη η οικογένεια μαζί……έχοντας μηδαμινή βοήθεια και απο τις 2 οικογενειές μας…..Μπορει να ακούγεται εξωπραγματικό αλλα ετσι είναι Δυστυχώς. Και λεω δυστυχώς γιατι δεν μπορω να ασχολούμαι πλέον μαζί τους παρα μονο με το παιδίμου που νοσηλευεται , το 10 χρονο παιδί μου που μενει σπίτι μόνο και τον καταπληκτικό συζυγό μου που μας στηρίζει!!

    Καλό βράδυ

    Reply
  • Θα το ξανακάνουμε. Ίσως όχι για την ίδια ομάδα παιδιών, ίσως για κάποια άλλη, αλλά θα το ξαναπροσπαθήσουμε. And that is a promise! Ας μην ήμουν εκεί, αν έστω και ένα παιδάκι χαμογέλασε, έπιασε τόπο η προσπάθεια.

    Reply
  • Χείμαρρος το κείμενό σου. Δε θέλω να σχολιάσω τίποτα, μόνο “Να το ξανακάνουμε, βρε κορίτσια! Δώσαμε χαρά.” εγώ το υπόσχομαι, γιατί πάντα ήθελα να κάνω κάτι και ποτέ δεν έκανα από αμέλεια περισσότερο. Τώρα όμως έγινε η αρχή..! Μπράβο σε όλες μας!

    Reply
  • Μπράβο κορίτσια! Να πω ότι σας νιώθω, να πω ότι μπορώ να μπω στη θέση σας… δύσκολο! Μόνο εσείς ξέρετε τι έχετε περάσει. Και είστε δυνατές και έτσι δυνατές θα πρέπει να συνεχίζετε (μαζί με εμάς τις υπόλοιπες μαμάδες) να δίνετε δύναμη και να δείχνετε τον δρόμο σε αυτούς που έμειναν πίσω!) Κάλη από Ανθομέλι

    Reply
  • Γεια σας θαυμαζω την δουλεια σας θα ηθελα να βοηθησω οπως μπορω . Θα ηθελα να μου πειτε τι χρειαζετε για να μπορεσω να ερθω σε επαφη μαζι σας και να με βοηθησετε για αυτο τον σκοπο

    Reply
  • Χτες ηταν μια μερα δυσκολη για ολους οσους μαθαμε την κατάληξη των παιδιών…σήμερα είναι μια μέρα δύσκολη για εμάς σαν οικογένεια που μαθαίνουμε ότι τα ”λιγο” ενός δικού μας προσώπου λιγοστεύουν μέρα με την μέρα και περισσότερο…. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε τα ”λίγο” πιο πολλά και απο τα ”πολλά” και να ήταν αυτή η προσφορά μας αντί για τις busy bags. Καλό ταξίδι στον Πανούλη και την Χριστίνα, καλό κουράγιο στους γονείς τους, πολλές ευχές για τον δικο μας άνθρωπο που παλεύει κάθε μέρα να μην αφήσει ορφανά τα δικα του αγγελούδια…

    Reply
  • Μα πόση δύναμη έχετε μέσα σας!!! απλώς υποκλίνομαι! Σε περίπτωση που κάνετε ξανά οποιαδήποτε δραστηριότητα, σας παρακαλώ ενημερώστε με, αν και πλέον έχω μπει και στη σελίδα σας στο φεις και λογικά θα το δω. Βέβαια, μένω μακριά αλλά θα στείλω ό,τι χρειαστεί ταχυδρομικώς. To mail μου είναι koutakiyiota@gmail.com. 🙂

    Reply
  • Mπράβο στο αγόρι σου αλλά μπράβο και σε εσένα μαμα Άννα! καλές βουτιές εύχομαι και απο εδώ και πέρα να έχετε πάντα την χαρά να πηγαίνετε στην θάλασσα!

    Reply
  • Σας ευχαριστώ όλες πολύ πολύ που ανταποκριθήκατε αμέσως στην πρόταση μου. Ναι ναι να το ξανακάνουμε και για άλλες ομάδες που υποφέρουν. Ίσως καταφέρουμε να κάνουμε και μια μικρή γιορτή στο νοσοκομείο (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το αμφιθέατρο του νοσοκομείου). Να πάμε και στους ξενώνες. Δυστυχώς τώρα που “μπήκα στον χορό” (συγχωρέστε μου την έκφραση), μαθαίνω για ομάδες παιδιών που δίνουν τη δική τους μάχη κάθε μέρα. Για γονείς που υποφέρουν ανήμποροι να βοηθήσουν τα παιδιά τους, αλλά στέκονται εκεί ακλόνητοι κι ακούραστοι!!!

    Reply
  • Μια πρώτη παρατήρηση, από κάποια που έχει χάσει τον γιο της σε ηλικία 13 ετών από λέμφωμα non-hodskins και βρίσκεται κοντά σε αυτό το χώρο. Ο καρκίνος δεν ειναι παιδικός , ειναι μια τελείως λάθος έκφραση. Ειναι καρκίνος στην παιδική ηλικία ή καρκίνος στα παιδιά .
    Ίσως σκεφτείτε να εκφραστείτε λίγο πιο σωστά.
    Φιλικά
    Χριστίνα Μπάκα

    Reply
  • Τόσο αληθινό και δυνατό το κείμενο σου Μένια.
    Λυπήθηκα πολυ για τις δυο ζωουλες που “εφυγαν”.
    Χάρηκα με τη χαρα των love bugs.
    Σε παρακολουθω πλεον τωρα που σε γνώρισα και θα ειμαι παρουσα στην επόμενη δράση σας.
    Υγεία και ελπιδα ευχομαι σε ολους!!!!

    Reply
  • Άννα μου να τον χαίρεσαι! Υγεία και μόνο υγεία…
    Εσύ ξέρεις άλλωστε πόσο πολύτιμη ειναι καλύτερα από όλους μας!
    Πολύ όμορφο φαίνεται το πάρτι σας 🙂

    Reply
  • Να σου ζήσε το αγοράκι σου Άννα! να ναι κατάγερο από εδώ και πέρα και να γιορτάζει την κάθε μέρα του σαν να ναι γενέθλια!

    Reply
  • Pingback: Βγάλαμε το γύψο! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Μένια μου πολύ χάρηκα που επιτέλους βγάζατε το γύψο! Με πήραν και τα ζουμιά από την άλλη… Δεν μπορώ να διανοηθώ ΠΟΣΑ έχει υπομένει το κοριτσάκι σου… Και εσείς μαζί της. Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! Ελπίζω από Σεπτέμβρη να καταφέρουμε να τα πούμε και από κοντά! Πολλά και καλά μπάνια!!

    Reply
  • ψυχουλα μου!!!ποσο δυνατο ειναι το κοριτσακι σου!!!και συ….τι να πω για σενα μαμα Μενια!!!ηρωιδες και οι δυο με οσα περνατε αγκαλιασμενες!!!ολα να πανε κατ ευχην και γρηγορα να αποτελεσουν παρελθον που το αγγελακι σου θα ξεχασει λογω ηλικιας κ η μαμα θα “θαψει” σε ενα κουτακι που δεν πρεπει να ανοιγει σχεδον ποτε!!εχω περασει η ιδια γολογοθα παρομοιο κ σας νιωθω και προσευχομαι για γρηγορη ιαση της μικρης!!!ολα θα περασουν αλλα ο πονος που παιρνει η μαμα οταν το σπλαχνο της υποφερει δεν περιγραφεται…..
    Σας θαυμαζω!!καλα μπανια και μεινετε δυνατες μεχρι τελους

    Reply
  • Pingback: «Μην αφήσετε καμιά αρρώστια να σας εξαντλήσει» | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Η τσάντα μου… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Με συγκίνησες Μένια μου…. Άκου ενοχές και τύψεις… Ένα μυαλό χειμώνα- καλοκαίρι, τα ξέχασες, εφόσον διορθώθηκε κανένα πρόβλημα! Άργησα να τη δω την ανάρτηση, μα εύχομαι να περάσατε τέλεια, να φόρτισες μπαταρίες και απο εδώ και κάτω μόνο μα μόνο χαρές! <3

    Reply
  • καλη αρχη!!! τέλεια ολη η συλλογη που πηρατε!!! ευχομαι να το ευχαριστηθει και να διασκεδάσει στο παιδικό σταθμο!!

    Reply
  • Χαίρομαι που περάσατε όμορφα,όσο αυτό ήταν βέβαια δυνατόν.Καλή σχολική χρονιά τώρα λοιπόν και εύχομαι να τελειώσει σύντομα ο εφιάλτης σας…

    Reply
  • μέσα από τα μάτια ενός παιδιού πόσα απλά είναι όλα… απλά θέλει να παίξει και να χαρεί! εύχομαι να γίνεις καλά Γιώργο και να είσαι πάντα υγιής και χαρούμενος!

    Reply
  • Ασταμάτητη λοιπόν, γερή και ορεξάτη ξεκινάει τη σχολική της ζωή!!!!
    Χαρούμενη μαθητριούλα:)
    Καλή αρχή, με χαρούμενες και ξέγνοιαστες στιγμές για όλη τη φαμίλια σας:)

    Reply
  • Καλή αρχή! Τελικά ποιο μεγάλο άγχος έχουν οι γονείς παρά τα παιδιά! Εύχομαι μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχουν μειωθεί οι επισκέψεις σας στο νοσοκομείο και να πετάει όχι απλά να περπατάει καλά! Σε φιλώ. Κάλη

    Reply
  • Pingback: Υποθυρεοειδισμός | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Τους βλέπω ήδη να σιγοψυθιρίζουν το βράδυ όταν σβήνουν τα φώτα:)))
    Και εμείς έχουμε μικρό παιδικό και αναγκαστικά κουκέτα και στο ίδιο δωμάτιο, παρόλο που είναι διαφορετικού φύλου.
    Νομίζω αυτές οι εμπειρίες θα τους μείνουν αξέχαστες όταν μεγαλώσουν Μένια:)
    Με το καλό να φτιάξετε το πιο όμορφο δωμάτιο για τη Νεφέλη και τον Πάρι!!!

    Reply
  • Την αναγκη να αυτονομηθει το παιδοογκολογικο τμημα του ΑΧΕΠΑ απο την υπολοιπη Β’ Παιδιατρικη θελω να τονισω κι εγω. Μοιραζομαστε τον εφημερευοντα γιατρο και τη μια νοσοκομα που μας αναλογει με την αλλη πτερυγα της παιδιατρικης με αποτελεσμα να κινδυνευουν τα παιδια μας αν συμβει κατι επειγον. Ο γιατρος ειναι στη διπλανη πτερυγα μονιμα και οπως και η νοσοκομα και χρειαζεται να τους τηλεφωνησουμε πολλες φορες για να ερθουν. Ετσι σε περιπτωση επειγοντος χανεται πολυτιμος χρονος μεχρι να ερθουν – δεν θελω να θυμαμαι την τελευταια φορα που συνεβη αυτο-.Επιπλεον θα πρεπει να υπαρχει καθαριστρια που να απασχολειται αποκλειστικα στο τμημα μας αφου ολοι ξερουμε το ποσο σημαντικη ειναι η σχολαστικη τηρηση απολυτης καθαριοτητας κατα τη διαρκεια της χημειοθεραπειας. Βεβαια δεν θελω να μεινω στα αρνητικα μονο. Θελω να ευχαριστησω ολο το νοσηλευτικο προσωπικο με ελαχιστες εξαιρεσεις για την προσφορα και την υππμονη τους. Αλλα κυριως τους ανθρωπους της Λαμψηςπ που τους θεωρω πια δικους ανθρωπους την υποστηριξη την ανιδιοτελεια και την αγαπη τους.
    Δεσποινα Κωνσταντινιδου η η μαμα του Δημητρη

    Reply
  • θεωρω απαράδεκτη την έξαρση αυτου του “κινήματος” ενάντια στα εμβόλια! ειδικά επειδή ξεκίνησε πιστεύω μέσα απο ανυπόστατα και ανυπόγραφα άρθρα που συναντάμε στο διαδίκτυο και απλώς τα πιστεύουμε χωρις να το ψάξουμε παραπάνω! εχω κάνει όλα τα υποχρεωτικά εμβόλια στο παιδί μου και θα τα κάνω και στο μωρό μου. κατα τη γνώμη μου είναι εγκληματική αμέλεια το να μην τα κάνει κανείς στο παιδί του!

    Reply
  • Μανούλα Μένια, οι σκέψεις μας κι οι ευχές μας για γρήγορη ανάρρωση είναι κοντά στη γενναία Νεφέλη. Θα περάσει κι αυτό όπως είπες, και το γλυκό σου πανέμορφο αστέρι θα συνεχίσει να χαρίζει χαμόγελα … Ακόμη κι αν η ευχή της Νεφέλης δεν πήγε όπως θα θέλαμε όλοι να θυμάσαι πως από δω και στο εξής, η στρουμφίτα σας, ξέρει πως τα αγαπημένο της στρουμφοχωριό υπάρχει!!! Δεν είναι και λίγο αυτό!

    Reply
  • Μένια μου περαστικά για τη Νεφέλη <3
    Κάθε φορά που το παιδί παθαίνει έστω και ένα μικρό κρυολόγημα οι σκέψεις είναι δυο. α)"Σιγά το πράγμα! Έχει περάσει και χειρότερα" και β)"Όχι πάλι γιατροί, νοσοκομείο, εξετάσεις!"
    Έτσι νιώθουμε και εμείς κάθε φορά που έχουμε κάποιο απλό έλεγχο για την πρόοδο του και όσο πιο φρέσκο το γεγονός τόσο μεγαλύτερος ο πόνος.
    Όσο για το γεγονός με το άλλο παιδί και αν έκανες καλά ή όχι που δεν μίλησες:
    Κάποιες φορές οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι έτοιμοι να ομολογήσουν το πρόβλημα ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Θέλουν χρόνο. Οπότε εσύ απλά απλώνεις το χέρι και όποιος είναι έτοιμος έρχεται να μοιραστεί όσα θέλει μαζί σου…
    Σε φιλώ!

    Reply
  • Καλή αρχή !

    Συγχωρέστε με αλλά έχω πάντα μια ένσταση για τον όρο “παιδικός” καρκίνος ,”παιδική ” λευχαιμία . Παιδικό είναι το τόπι ,η παιδική χαρά, το πάρτυ.
    Προτιμω το “καρκίνος στο παιδι” ή το παιδί με καρκίνο. Βέβαια η ένστασή μου γίνεται εντονότερη όταν ακούω ή διαβάζω “παιδική κακοήθεια ”
    Στη διάθεσή σας όπου και εφόσον μπορω να συνεισφέρω με την ιδιότητα μου ως Παιδιατρου Αιματολόγου Ογκολογου.

    Reply
  • Είναι γεγονός ότι μία σωστά σχεδιασμένη διατροφή μπορεί να συνεισφέρει στην πρόληψη αλλά και στην αντιμετώπιση των καρκινικών κυττάρων.

    Εκτός από τις παραπάνω προσεγγίσεις και κατηγορίες τροφών, μία ιδιαίτερα αξιόλογη τροφη είναι και το Γανόδερμα γιατί παρουσιάζει σημαντική δράση ενάντια σε καρκινικά κύτταρα.

    Επιπρόσθετα, σημαντική μνεία για το Γανόδερμα γίνεται στην δημοσίευση του Cancer Research της Αγγλίας με τίτλο “Φαρμακευτικά Μανιτάρια: Θεραπευτικές Ιδιότητες και Τρέχουσα Ιατρική Χρήση με ιδιαίτερη έμφαση στις θεραπείες για τον καρκίνο” και η οποία συντάχθηκε από 3 ιατρούς.

    Συνεπώς, όσοι πιστεύουν ότι η διατροφή μπορεί να θωρακίσει και να ενισχύσει, ας εξετάσουν προσεκτικότερα και το Γανόδερμα

    Reply
  • Pingback: 18 Νοεμβρίου : Ευρωπαϊκή Ημέρα Κατά των Αντιβιοτικών | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Η περιποίηση του κ. Χίκμαν | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΝΙΑ ΜΟΥ!!!ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΩ ΤΗΣ ΑΠΛΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ,ΑΝΕΜΕΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗΝ “ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΟΥ”…ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΠΑΛΙ ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ…ΕΚΤΙΜΗΣΑ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑ ΑΠΛΑ….!!!ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ…ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ….ΚΑΙ ΘΑ ΠΩ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ …..ΚΑΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΘΑ ΡΘΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ…ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ!!!!!

    Reply
  • Πάντα άδεια να μένουν τα δωμάτια. Προσεύχομαι για το θαύμα των Χριστουγέννων. Μπράβο και πάλι κορίτσια για την συγκινητική πρωτοβουλία σας <3

    Reply
  • Μένια μου, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα προχθές. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα για αυτό που ζεις. Μπαίνω στο blog σου για πρώτη φορά και διάβασα αυτή την ανάρτηση (χθες από το κινητό μου) και συγκλονίστηκα. Τι να πω…
    Καλή δύναμη ψυχής σου εύχομαι και όλα να πάνε καλά! Σου δίνω αυτή την ευχή μέσα από την καρδιά μου!
    Ασπασία

    Reply
  • Σε καταλαβαινω οσο δεν φανταζεσαι.τα περασα και εγω ολα αυτα τον Ιουλιο…..ολα θα πανε καλα και τον Φλεβαρη και παντα…..θετικη σκεψη και ο Αντωνης θα συνεχισει κανονικα την ζωη του και ολα θα γινουν μια αναμνηση!!!!!Καλα αποτελεσματα να εχετε!!!!

    Reply
  • Ο Αντώνης είναι μαχητής..από τους “ζόρικους” …η μαμά του τόσο δυνατή και με τέτοια πίστη ότι όλα θα πάνε καλά…Ακόμη ένας μαχητής μας θα βγει νικητής!!!!

    Reply
  • Δεν έχω διαβάσει πολλά από τα γραφόμενά σου εδώ γιατί ξέρω ότι θα είναι επώδυνα και δύσκολα και μοναδικά διδακτικά για εμάς τους “υγιείς” όλα όσα περνάνε και περνάτε.
    Ήθελα μόνο να πω κουράγιο και δύναμη και θάρρος και ελπίδα σε όλους σας. Μπορώ επειδή έχω κι εγώ δύο παιδιά να φανταστώ τα συναισθήματα που βιώνετε αλλά σίγουρα δεν μπορώ να φανταστώ τη δύναμη που ανακαλύπτεις μέσα σου όταν περνάς μια τέτοια περιπέτεια.
    Και η δημόσια συζήτηση για τον παιδικό καρκίνο είναι απαραίτητη για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, των γιατρών, όλων μας. Γιατί, όπως σημειώνεις εδώ, τα αυτονόητα δεν είναι πάντα αυτονόητα.
    Καλή δύναμη και τις καλύτερες ευχές από την ψυχή μου

    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    Reply
    • Σ’ευχαριστούμε πολύ για τα σχόλια σου.Είναι δύσκολο..τραγικό. Ότι και να λέμε όσο και να το “στρογγυλεύουμε” και να μιλάμε για τα θετικά, θα πρέπει να πούμε ότι ο καρκίνος είναι άσχημος, δύσκολος κι επικίνδυνος. Αλλά είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε.Ας ξεκινήσουμε από το να είμαστε συνάνθρωποι.

      Reply
  • Κάθε ανάρτησή σου που διαβάζω, νιώθω τον πόνο σου Μένια. Γράφεις αληθινά. Χωρίς να κρύβεις τις αδυναμίες σου και τη θλίψη σου. Μπορεί να πέφτεις καμιά φορά, αλλά είσαι λιονταρίνα και ξέρω καλά πως θα κάνεις ότι χρειαστεί για τα βλαστάρια σου.
    Εύχομαι να τελειώσει ο γολγοθάς σας και οι απαραίτητες εξετάσεις να βγαίνουν πάντα καθαρες. Η Νεφέλη σας να μεγαλώσει και να γίνει κοπελάρα, να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα και να την καμαρώνετε.
    Πολλά πολλά φιλιά

    Reply
  • Μπορεί να γίνει ό,τι θελήσει και να κάνει ό,τι θελήσει!!!
    Αυτό είναι το μότο μας όταν περνάμε δυσκολίες. Γιατί όλοι περνάμε. Αλλά τις ξεπερνάμε. Με σημαία μας την αισιοδοξία.

    Καλημέρα
    Ελένη

    Reply
  • Έχεις μια μικρή αγωνίστρια μπαλαρίνα που είμαι σίγουρη πως το γνωρίζεις φυσικά:)
    Περιμένουμε τα χορευτικά και μουσικά νέα σας λοιπόν Μένια, με πολύ πολύ χαρά!!!!

    Reply
  • Αν δεν καταφέρω να βρω μια σχολή χορού με τμήματα αρχαρίων, θα δοκιμάσει ρυθμική ή/και παραδοσιακούς χορούς. Η αλήθεια είναι ότι η οστεοπόρωση που έχει και η νευροπαράλυση εμποδίζουν την κίνηση της, κυρίως στο να αισθανθεί εκείνη σίγουρη ότι μπορεί να “πατήσει” στα πόδια της. Αλλά όλα αυτά θα περάσουν όταν τελειώσει η θεραπεία κι αρχίσει να “καθαρίζει” από την τοξικότητα των φαρμάκων..Μέχρι τότε τη βλέπω “Καραγκούνα”…

    Reply
  • Η πιο δύσκολη δοκιμασία για έναν γονιό, είναι να αρρωσταίνει το παιδί του, σε όποια ηλικία κι αν αυτό βρίσκεται, ειδικότερα στην παιδική! Κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία σ’όλους εκείνους τους γονείς που περνούν κάτι αντίστοιχο, όπως ο παιδικός καρκίνος! Υγεία στα παιδάκια όλου του κόσμου!

    Reply
    • Προσεύχομαι να σταματήσει ο καρκίνος να αφορά τα παιδιά..και κάθε ασθένεια..και όλα τα παιδιά να είναι πάντα καλά. Ουτοπικό μάλλον.Γι αυτό πλέον προσεύχομαι να γίνονται όλα καλά. Κι αν κάποια αρρωσταίνουν και ταλαιπωρούνται, να είναι όλα περαστικά…

      Reply
    • ευχαριστούμε πολύ. ζούμε τον χειρότερο μας εφιάλτη αλλά κάθε μέρα παίρνουμε κι από ένα μάθημα ζωής. Όσα παιδάκια αρρωσταίνουν να γίνονται γρήγορα καλά..να είναι όλα περαστικά..γρήγορα περαστικά…

      Reply
  • Pingback: O σκύλος μας ο Καστανούλης έγινε αστεράκι... - Superdad

  • Pingback: Ώρες μακριά… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Χρόνια της πολλά, με υγεία, χαρά και ευτυχία στη ζωή της. Και στη ζωή όλων σας όμως, γιατί περάσατε μαζεμένες όλες τις λύπες, τις αγωνίες, το φόβο, τις δύσκολες στιγμές που μας αντιστοιχούν σε όλους ως γονείς. Τα παλιά είναι περασμένα, και το μέλλον είναι δικό της (σας).

    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
    • ελένη μου, με συγκινείς κάθε φορά που μιλάμε..σ’ευχαριστώ πολύ.να είμαστε όλοι καλά να χαιρόμαστε τα παιδάκια μας

      Reply
  • Να το χαίρεσαι το κορίτσι σου! Μόνο χαμόγελα και για τις δυο σας από δω και πέρα. Και να ξέρεις πως σε όλους μας δίνετε μαθήματα ζωής. Σας ευχαριστούμε!

    Reply
  • Μακάρι, η δυσκολία σας να είναι η τελευταία! Το εύχομαι ολόψυχα! Χιλιόχρονο να’ναι το κοριτσάκι σας, να σφύζει από υγεία και να ‘ναι πάντα χαμογελαστή!

    Reply
    • σ’ ευχαριστώ πολύ.κι εγώ αυτό εύχομαι : αυτή να είναι η τελευταία της δυσκολία και μόνο να χαμογελάει πια..

      Reply
  • χιλιοχρονη να ειναι και μονο χαρες να εχετε στο εξης!!σας θαυμαζω και τις δυο!!παντα ειστε στη σκεψη κ την προσευχη μου!!!

    Reply
  • Να την χαίρεσαι Μένια μου!! Πολύ δυνατό το κείμενό σου !! Με συγκίνησε!! Εύχομαι στην Νεφέλη μόνο υγεία ευτυχία και χαρά για όλη της την ζωή!! Πολλά φιλιά!!

    Reply
    • σ’ ευχαριστώ Αθηνά μου.ένα κείμενο όπως ακριβώς νιώθω..δυνατή κι ας λυγίζω πολλές φορές..με σηκώνει η Νεφέλη με στοργή..

      Reply
  • Pingback: Μήνυμα ζωής | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Busy Bags!

  • Pingback: Ένας ακόμη μαχητής… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Είδες πολύ γρήγορα το πιο δύσκολο πρόσωπο της μητρότητας. Σκέψου όμως πόσα μαθήματα ζωής πήρες από αυτό και πως η εφαρμογή τους στην κάθε μία μέρα θα κάνει όλη την οικογένειά σου και σένα πολύ πιο χαρούμενους, ήρεμους και ευτυχισμένους.

    Χρόνια πολλά μανούλες
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
    • Ελένη μου, σ’ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σου λόγια…Να είμαστε όλες καλά, να είναι και τα παιδιά μας καλά…

      Reply
    • Θυμώνω πολύ που νιώθω τόσο πολύ μαμά, από τη μέρα που αρρώστησε το παιδί μου. Μου το είχε η παιδιάτρος μας (η οποία πρόλαβε τα χειρότερα όταν είδε τη Νεφέλη πριν τη διάγνωση), ότι πλέον θα βιώσω το μεγαλείο της μητρότητας διαφορετικά…Εκείνη την ώρα, το μόνο που ένιωθα ήταν το μεγαλείο του τρόμου..έχανα τα παιδί μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα..Πόσο δίκιο είχε!!!!Εξακολουθώ βέβαια να υποστηρίζω, ότι θα προτιμούσα να μην ένιωθα και να μη γνώριζα και να μη βιώνα τίποτα απ’όλα αυτά… όχι με αυτόν τον τρόπο!!!!

      Reply
  • Συγκινήθηκα βαθιά με τα λόγια σου. Είσαι υπέροχη, είσαι γενναία…είσαι μαμά! Να σε προσέχεις για να μπορείς να τους προσέχεις…καλή δύναμη στον αγώνα σας και στην βέβαια νίκη σας!

    Reply
    • Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και τα όμορφα λόγια σου…Ειλικρινά, σ’ ευχαριστώ πολύ

      Reply
  • Πόσο πολύ σε θαυμάζω!Όλα τα καλά του κόσμου να έχεις εσύ και το παιδάκι σου να μην ξαναπονέσει ποτέ!Να τα χαίρεσαι και να τα καμαρώνεις!

    Reply
    • Σ’ ευχαριστώ πολύ. Όλα τα παιδάκια να είναι πάντα καλά..κι αν αρρωσταίνουν να γίνονται όλα γρήγορα καλά…

      Reply
  • σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην χάσετε ούτε μια παιδική παράσταση..ούτε ένα παιδικό παρτυ…και να γεμίσει η καθημερινότητά σας γέλια..φασαρία..μαλώματα…πειράγματα…και πολλές πολλές δραστηριότητες..στους νέους σας φίλους θα χαρούμε πολύ να εντάξετε και εμάς παρακαλώ πολύ!!!!!και την επόμενη φορά που θα κανονίσετε μουσείο ενημερώστε και εμένα την άσχετη από δρόμους …καλή εβδομάδα Μένια μου γλυκιά !!!!!!!!!!!!!!!!

    Reply
    • Πόσο μα πόσο σ’ευχαριστώ…καιρός να κανονίσουμε το playdate μας…Το μουσείο ΑΚΡΟΠΟΛΗ θέλουμε….

      Reply
  • Αχ βρε Μένια μου. Είναι απλά μια ουρολοίμωξη, τι χαρά! Σε καταλαβαίνω γιατί έχω ζήσει αρκετά τριγύρω μου, αλλά βλέπω πως με τον καιρό (αρκετό ίσως καιρό) φεύγει ο φόβος, γίνεται πιο εύκολο να βλέπεις τα απλά και τα καθημερινά αντί να περιμένεις τα βαριά και τα ασήκωτα.
    Να δεις που αυτό το καλοκαίρι θα το θυμάστε σαν ένα από τα πιο όμορφα και χαρούμενα καλοκαίρια της ζωής σας! Έχω καλό προαίσθημα και να ξέρεις ότι τα προαισθήματά μου, βγαίνουν!!!

    Φιλιά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
  • Σας ευχαριστώ για αυτά σας τα λόγια και πιστεύω κάθε λέξη σας… 🙂 Αυτή την εμπιστοσύνη στο Καλό κατορθώσατε να μου την περάσετε.

    Εμένα πάντως μου φαίνεται ότι το ταξείδι έφτασε στο τέλος του και βγήκατε νικήτριες 🙂

    “Το παραδέχομαι ότι μέσα στην ασχήμια, η ομορφιά τα ξεπερνά όλα. Το παραδέχομαι ότι η ζωή είναι γλυκιά.
    Έχω ακόμη μεγάλο ταξίδι. Η Νεφέλη έχει δυσκολότερο.”

    Καλή δύναμη σε όλους σας,
    Β.

    Reply
    • Αν δεν πιστέψουμε στο Καλό, αν δεν αντλήσουμε δύναμη από την ίδια ζωή, δεν θα τα καταφέρουμε. Έχω πολύ δρόμο, ακόμη, δικό μου, εσωτερικό, γιατί είμαι αδύναμη, αλλά απ’αυτό το ταξίδι, θέλω μόνο να βγω καλύτερος άνθρωπος. Και να το μάθω και στα παιδιά μου. Εγώ ευχαριστώ…

      Reply
  • Pingback: Το τελευταίο μυελόγραμμα… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Μένια μου, εγώ θα σταθώ στο καλό, στο ότι έφυγε, χάθηκε, εξαφανίστηκε, η λευχαιμία. Πάει, πέρασε, που λέμε και στα παιδιά, πάπαλα!
    Όσο για την ταλαιπωρία της γλυκιάς σου Νεφέλης, ξέρω πως εσύ πόνεσες και φοβήθηκες πολύ περισσότερο. Οπότε θα σο πω κι εσένα το ίδιο, πάπαλα! Ξεχάστε την την κυρία λευχαιμία. Χαίρεται κι αντίο για πάντα.

    Πολύ χάρηκα με αυτό το post σου.
    Να κάνετε υπέροχες βουτιές με τα παιδάκια σου, γιατί εσείς έχετε περάσει τα πραγματικά δύσκολα και ξέρετε ποια είναι αυτά.

    Φιλιά πολλά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
    • Ελένη μου, σ’ ευχαριστώ πολύ. Τα λόγια σου πάντα με συγκινούν (και τα γραπτά σου…κι εκείνα τα παραμύθια σου….)

      Reply
  • Εύχομαι ολόψυχα να τα ξεχάσετε όλα όσα περάσατε και κανένα παιδάκι να μην περάσει ξανά αυτή την πόρτα!!
    και το Νεφελάκι να χαμογελάει από εδώ και πέρα!!Επειδή είναι μικρούλα εύχομαι να τα ξεχάσει όλα η μνήμη της!!
    Σιδερένια πάντα Νεφέλη μου!!

    Reply
    • και όσα παιδάκια την περνάνε, να γίνονται όλα καλά και να επιστρέφουν στην αγκαλιά της οικογένειας τους…

      Reply
    • δεν το πίστευα παλιά..αλλά η αγάπη, η θετική σκέψη, οι ευχές, έφταναν μέχρι το παιδί μου και ήταν πάντα δίπλα της…Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάγδα

      Reply
  • Πολύ όμορφα νέα! Πολύ χάρηκα! Στα τσακίδια να πάει η λευχαιμία. Μπράβο για τη Νεφέλη. Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι με μόνο ευχάριστες στιγμές από εδώ και πέρα!

    Ασπασία

    Reply
    • Ευχαριστούμε πολύ…να είναι καλά τα παιδιά μας να είμαστε κι εμείς να γεμίζουμε μόνο με καλές αναμνήσεις…

      Reply
  • Σας εύχομαι πάντα και μόνο τα καλύτερα Γιάννη και Μένια, πολλά φιλιά στη Νεφέλη και τον Πάρη από τον Ιπποκράτη και τη Βασιλεία_Βόλος.

    Reply
  • Από τα βάθη της ψυχής μου σας εύχομαι η Νεφέλη σας να είναι γερή και να σας κάνει ευτυχισμένους και περήφανους κάθε μέρα όπως εμένα η κόρη μου εικοσι πέντε χρόνια μετά από αυτό τ﨔 τελευταίο” μυελόγραμμα. Αν κρίνετε ότι μπορώ να προσφέρω κάτι στη σελίδα σας θα ήθελα να το κάνω με πολλή χαρά. Να είστε γερή και όλα τα κακά σε λίγο θα φαντάζουν σαν ένα κακό όνειρο!

    Reply
    • ευχαριστούμε πολύ…μου φαίνονται βουνό τα χρόνια μετά το μυελόγραμμα. Αλλά διαβάζοντας το μήνυμα σας, χαμογέλασα..

      Reply
  • καλησπέρα…..εύχομαι στη ζωή σας μόνο χαμόγελα πλέον……ελπίζω και στη δική μας ζωή να ξημερώσει αυτή η μέρα….

    Reply
    • Κάθε μέρα που ξημερώνει για τα παιδιά μας είναι λαμπερή..να δείτε που όταν φτάσετε κι εσείς σ’αυτή τη “μέρα”, τα χαμόγελα δεν θα φτάνουν για να περιγράψουν τη χαρά και την ανακούφιση σας. Λίγο υπομονή και δύναμη ακόμη, κι όλα θα πάνε καλά..

      Reply
  • ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ & ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΕΥΡΟΒΛΑΣΤΩΜΑ,ΟΜΩΣ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΩ. Ο ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΝΙΚΑ ΗΣΥΧΟΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ.

    Reply
    • Μπράβο στον Μανωλάκη σας.Να είναι πάντα καλά..΄Ενας ακόμη ήρωας νικητής..Όλα τα παιδιά μας να είναι καλά και η Ζωή πλέον να τους δίνει μόνο χαρές. Σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση…

      Reply
  • Ευχομαι τα καλυτερα , που τα θεωρω σιγουρα για την μικρη. Τα επομενα 3 χρονια θα περασουν και αυτα σιγουρα πιο χαρουμενα απο τα προηγουμενα 2 ( χωρις να λειψουν βεβαια οι αγωνιες για εσας τους γονεις ) και ολα θα τα θυμαστε σαν μια μικρη παρενθεση στην κοινη ζωη σας με την μικρη. Πολυ σημαντικη η συγκεκριμενη σας πρωτοβουλια με το karkinaki.gr
    Σας παρακαλω ( επειδη εχουμε περασει απο την θεση σας πριν λιγα χρονακια με τον γιο μας Λαμπρο ) σε οτιδηποτε μπορουμε να βοηθησουμε, εγω και η συζυγος, σε αυτην την προσπαθεια να επικοινωνησετε μαζι μου.

    Reply
    • Αχ αυτά τα 3 χρόνια..πως θα περάσουν!!!!Να χαίρεστε τον Λάμπρο σας και να αφήσουμε όλοι πίσω μας όλα τα κακά….

      Reply
  • Το πόσο σας θαυμάζω δεν λέγεται. Ξέρω ότι έχεις περάσει δύσκολα, ξέρω ότι κάθε μια δικιά μου αγωνία για το αν έπεσαν αν χτύπησαν αν ανέβασαν πυρετό, για εσένα πολλαπλασιάζεται επί χίλια, ξέρω επίσης ότι η αγωνία αυτή ούτε να περιγραφεί μπορεί ούτε να μοιραστεί για να αλαφρύνουν οι ώμοι σου. Για όλα αυτα και για ακόμη περισσότερα σας θαυμάζω. Μόνο καλά εύχομαι απο εδώ και πέρα, μόνο καλά!

    Reply
  • Εύχομαι και ελπίζω να είναι όλα καλά από δω και πέρα για μια οικογένεια που πραγματικά αξίζει για χίλιους και άλλους τόσους λόγους! Είσαι υπέροχη Μένια και πραγματικά μια μητέρα που θα έπρεπε να κοιτάμε όλοι μας κάθε φορά που σκεφτόμαστε πόσο δύσκολη είναι η ζωή μας, κάθε φορά που το βλέμμα δεν γυρίζει να κοιτάζει παραδίπλα. Μπράβο σας που συζητάτε και αισθάνεστε, τα καλά αλλά και τα άσχημα. Αυτό είναι υγεία!

    Reply
    • ανακαλύπτω τόσα πολλά κάθε μέρα, από τη μέρα 0…η ζωή είναι ωραία..γιατί την κάνουμε δύσκολη;κάθε φορά που λυγίζω σκέφτομαι τις άλλες μανούλες, που έχουν να αντιμετωπίσουν πιο “βαριά” και δύσκολα. Και λέω “καλά είμαστε!”. Να κοιτάμε δίπλα μας…Μπορεί να μη λυθεί το πρόβλημα μας, αλλά θα γίνει λίγο πιο “ελαφρύ”

      Reply
  • Pingback: We love nannuka! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Δυσκολα μπορει κανεις να σκεφτεται θετικα οταν εχει περάσει όσα περασατε εσεις ομως σας αξιζουν ευχαριστε στιγμες γεματες αγάπη και χαρα και ελπίζω να πολλες από εδω και πέρα.

    Reply
  • Pingback: Και το Σεπτέμβριο μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: «Μικρόβια μακριά με χέρια καθαρά» (βίντεο) | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Πριν το νηπιαγωγείο | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Θα σου περάσει. Όπως πέρασε και της Νεφέλης. Και έχεις πάρει τεράστια τρομάρα και χρειάζεσαι χρόνο για να το “χωνέψεις”. Η Νεφέλη σου όμως είναι έτοιμη. Όταν θα τη δεις πόσο χαρούμενη και γερή θα είναι, θα νιώσεις κι εσύ πιο έτοιμη. Καλη σχολική χρονιά και καλή αρχή στην καινούργια, υπέροχη, λαμπερή σελίδα της ζωής της οικογένειάς σου Μένια μου.

    Φιλιά πολλά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
    • Ελένη μου διάβαζα πριν από λίγο το κείμενο σου για τις “προδιαγραφές της μαμάς..”https://myfortysomethingworld.wordpress.com/2014/11/25/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%85%CE%BC/
      Όχι ότι σε ξέρω, αλλά τα κείμενα σου είναι απολαυστικά..
      Σε ευχαριστώ για τις ευχές.. Να έχουμε όλοι μια λαμπερή χρονιά..ειδικά στα “πρωτάκια” μας…

      Reply
  • Καλή αρχή να έχετε, Μένια μου. Θα τα καταφέρει τέλεια και στο σχολείο της!
    Tη νιώθω την αγωνία σου για άλλο λόγο. Εμείς φοβόμαστε πιο πολύ από τα παιδιά νομίζω. Φέτος είναι ο πρώτος μου απελευθερωμένος από “αν” Σεπτέμβρης. Εμπιστεύσου την

    Reply
    • Όταν της δείχνω πόσο πολύ πιστεύω σε εκείνη, πάντα τα καταφέρνει.. Είναι ο δικός της αγώνας, η δική της μάχη, αλλά εγώ χάνω πιο εύκολα το κουράγιο μου. Εύχομαι όλοι οι μήνες σας πια να μην έχουν ούτε ένα “αν”….

      Reply
  • Pingback: “Χρυσή” Κυριακή | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Έχω Λέμφωμα και ΣυνεχίΖω να Ζω τη Ζωή μου! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Πάντα με συγκινεις.. Και φυσικά έχεις δίκιο.. Σου εύχομαι μέσα απι την καρδιά μου μόνο τέτοια προβλήματα από εδώ και πέρα… Σας φιλώ γλυκά…

    Reply
  • Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την υγειά μας! Κι αυτό Μένια μου, εσύ το γνωρίζεις πολύ καλά… σου εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου, απ’εδώ και στο εξής μόνο τέτοιοι προβληματισμοί να σ’απασχολούν! Πολύ συγκινητικό το κείμενό σου, αληθινό… Να τη χαίρεστε τη Νεφέλη σας, είναι πανέμορφη, με ματάκια γεμάτα φως και υγεία! καλό απόγευμα

    Reply
  • πολύ συγκινητικό κείμενο!
    να την χαίρεσαι την Νεφέλη σου και μακάρι μόνο τέτοιες δυσκολίες να έχουμε…
    και, πραγματικά, τα παιδιά ειναι συχνά οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι για εμάς

    με την αγάπη μου
    Αλεξία

    Reply
  • Καλή σχολική χρονιά και καλή αρχή!
    Καλή αρχή σε όλες τις ευχάριστες στιγμές που θα έρθουν, σε όλα όσα μέχρι τώρα στερηθήκατε.
    Τα “Αν” θα υπάρχουν για καιρό και οι ανησυχίες των γονιών που ξέρουν και αντιλαμβάνονται με τι πραγματικά πάλεψαν. Να είστε πάντα ενωμένοι και η ηρωίδα σας να είναι πάντα νικήτρια!
    Σε νιώθω γιατί μια νέα αρχή ήρθε και για μας φέτος! Το καλό είναι ότι εκείνος το χαίρεται και το απολαμβάνει…
    Μπορεί να ανησυχώ “λίγο” αλλά τον καμαρώνω πολύ! Ξέρω ότι κάνεις και εσύ το ίδιο 🙂
    Φιλιά πολλά!!!

    Reply
  • Pingback: Παγκόσµια Ηµέρα Εθελοντή ∆ότη Μυελού των Οστών | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Σε καταλαβαινω απολυτα Μενια μου…το ιδιο ακριβως νιωθω και εγω!!! Η ζωη των παιδιων μας ειναι τα παντα….ελπιζω οταν σε ξαναδω να παμε μαζι για καφεδακι με τα παιδια μας…πολλα φιλια

    Reply
  • Pingback: Δύο μέρες πριν τη μεταμόσχευση | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Αννα μου… Προσευχες σας στελνω… Η Παναγιτσα θα σας προστατευσει και θα πανε ολα κατ ευχήν.. Μια ακομα δοκιμασία. Θα δεις.

    Reply
  • Αννα μεσα απο την καρδια μου να πανε ολα τελεια που ειμαι σιγουρη οτι θα πανε!!!να μου τον φιλησεις και να του δωσεις πολλα πολλα χαιρετισματα απο τον γιο μου Σπυρο-Αγγελο…

    Reply
  • Κάθε βράδυ ο Αντώνης σου είναι στις προσευχές μου γλυκια μανούλα.
    Γράψε μας πως τα πάτε.
    Μαμά Μαρία

    Reply
  • Pingback: «Μικρόβια μακριά με χέρια καθαρά» στο Παίδων «Αγία Σοφία» | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

    • @yianna αυτό μου έλεγαν οι γιατροί, και νευρίαζα..εγώ ήθελα να τρέξω, να πάρω το παιδί μου από εκεί μέσα, να φύγουμε τρέχοντας..Αλλά είχαν δίκιο..Ένα βήμα τη φορά, γιατί κουράστηκε η μαμά…

      Reply
  • Αν σου πω ότι σε καταλαβαίνω, θα πω ψέματα, γιατί τα προβλήματα που έχω περάσει τον τελευταίο χρόνο είναι πολύ μικρότερα. Παρόλα αυτά, είχαμε κι εμείς μια σοβαρή και αναπάντεχη περιπέτεια υγείας στην οικογένειά μας, και τώρα, ένα χρόνο μετά, είναι ώρες που ακόμη δεν ξέρω τι έχει σημασία και τι όχι, που δυσκολεύομαι να συντονιστώ με την καθημερινότητα, που με χτυπάνε σκέψεις και εικόνες σαν χαστούκια που σκάνε από το πουθενά.
    Ελπίζω πως τελικά όλα παίρνουν το δρόμο τους. Αυτό είναι και το μόνο που θα μπορούσα να σου πω, πως η καθημερινότητα είναι τόσο κατακλυσμική και απαιτητική που τελικά διαπιστώνεις ότι έχεις αφήσει πίσω σου σκέψεις, φόβους και αναμνήσεις γιατί δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς, γιατί διαφορετικά θα έχανες τις μικρές και τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής σου.

    Φιλιά πολλά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
    • όλα παίρνουν τον δρόμο τους τελικά..πόσο δίκιο έχεις! και πόσο δύσκολο να πάρουμε κι εμείς τον δρόμο μας…

      Reply
  • Ο τίτλος σου είναι η ίδια η πρώτη απάντηση: τώρα. Απλά, τώρα. Το τώρα είναι αυτό που είναι, δεν μπορεις να το σχεδιάσεις και δεν έχεις χρόνο να το αναλύσεις. Άρα προχωράς…
    Έλα όμως που εμείς οι άνθρωποι είμαστε μυστήρια τρένα και δεν μας φτάνει αυτό… Θέλουμε να κάνουμε κάτι για το μέλλον, γιατί φοβόμαστε και ελπίζουμε. Και επιπλέον γιατί θέλουμε να τη φιλοσοφούμε τη ζωή μας. Άρα: το ερώτημά σου είναι πολύ βαθύτερο από όσο καλύπτει η πρώτη απάντηση. Υπάρχει απάντηση να το καλύψει; Έντεκα χρόνια μετά τη διάγνωση της Λυδίας και 5 από την τελευταία ογκολογική θεραπεία (όλες οι άλλες θα συνεχίζονται επ’αόριστον) απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν έχω βρει. Και δεν είναι εύκολο να μην έχεις απάντηση… μπορεί να σε τσακίσει. Για εμένα έφερε δύο χρόνια αντικαταθλιπτικής αγωγής και πολλή προσπάθεια κάθε μέρα απλά για να συνεχίζω. Για εσένα μπορεί και εύχομαι να είναι διαφορετικά. Και ναι, το δικαίωμα εκείνη τη μέρα να μη σηκωθείς από το κρεβάτι γιατι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτό που σε περιμένει, το έχεις και σε προτρέπω να το χρησιμοποιήσεις.
    Απάντηση λοιπόν δεν έχω να σου δώσω. Μόνο μια μεγάλη αγκαλιά.

    Reply
    • Σ’ευχαριστώ πολύ για την αγκαλιά…Αν βρεις την απάντηση, σε παρακαλώ, να την μοιραστείς μαζί μου..Φιλιά στη Λυδία (το αγαπημένο όνομα της Νεφέλης….είναι το όνομα της πρώτης φίλης που έκανα στο νηπιαγωγείο!!!)

      Reply
  • Pingback: Tα καλλυντικά, που αγαπάμε! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Έρχεται χειμώνας… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Το αγγελουδάκι μου | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • η καθε μερα πρεπει να ειναι ξεχωριστη, ειναι υπεροχο να ξυπνας καθε πρωι, να μυριζεις καθαρο αέρα και οχι την αποστείρωση του νοσοκομειου, να μην ανασαίνεις μεσα απο την μασκα προστασίας, να νιώθεις τον ήλιο να σε ζεσταινει…..
    κάθε μέρα πρεπει να δοξάζουμε τον Θεο που είμαστε ζωντανοι, να προσέχουμε τα παιδια μας, να τα φροντίζουμε, να τα κοιμίζουμε….
    Ολα αυτα τα γραφει μια μαμα που το 2011 διεγνωσθει με την παιδικη λευχαιμία στα 35 της…Τ- οξεια Λεμφοβλαστική….
    2 χρονια στον Ευαγγελισμό, και 1 η συντήρηση, 2 χρονια σε αναπηρικο καροτσακι λόγω οστεονεκρώσεων απο τις θεραπείες, 2 χειρουργεια στο ΚΑΤ στα ποδια μου…
    Τωρα τρεχω, ζω, δουλευω, παιζω με την κόρη μου, σφουγγαριζω, μαγειρευω βγαινω,γλενταω…
    Καθε μερα ειναι μια κερδισμένη μερα.
    Μην σκεφταισε τιποτα μονο πως θα περασεις καλυτερα την καθε μέρα, αν ξαναεμφανιστει κατι θα αντιμετωπιστει όπως και την πρωτη φορα.

    Να προσεχεις και να δινεις τα παντα χωρις αγχος στην οικογενεια σου..Ειστε τυχεροι οπως και γω που βγηκαμε ζωντανοι απο ολο αυτο τον ΓΟλγοθα…

    Αννα

    Reply
    • Το μήνυμα σου είναι για εμάς η επιβεβαίωση του βασικού μας συνθήματος. “Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο” και για τον καρκίνο γενικά, όχι μόνο για να σπάσουμε το ταμπού αλλά για να μάθουν και να καταλάβουν όλοι ότι σε αυτή τη μάχη η ζωή μπορεί και πρέπει να είναι η νικήτρια κι αν τη μάχη τη δίνουμε όλοι μαζί, είναι βέβαιο ότι η ζωή θα είναι τελικά η νικήτρια! Να είσαι καλά, Καλές Γιορτές!

      Reply
  • Αχ, βρε Μένια, πόσο τυχερή είσαι που μπορείς να μεταφέρεις έτσι απλά τα -είμαι σίγουρη, χιλιάδες αντικρουόμενες- σκέψεις και συναισθήματα στο χαρτί. Ξέρεις ότι σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είστε όλοι σας υγιείς και χαρούμενοι και αυτές οι γιορτές να είναι από τις πιο όμορφες της ζωής σας.

    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    Reply
    • Ειδικά από εσένα, αυτό το σχόλιο είναι τιμή μου…Είναι η αλήθεια μου και νιώθω την ανάγκη να τη μοιραστώ με όποιον θέλει να με ακούσει.

      Reply
  • Μένια, άσε με να σου πω ότι σε καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να καταλάβω όλα τα συναισθήματα, γιατί δεν το έχω ζήσει. Άλλα άσε με να σου πω ότι όλα αυτά που έγραψες με μαύρα γράμματα τα καταλαβαίνω απόλυτα. Δε θα αλλάξει, να πάρει, ποτέ αυτή η χαζοκοινωνία που ζούμε. 30 χρόνια πριν τα πράγματα ήταν έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις και δεν άλλαξε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Το ξέρω γιατί το βλέπω συνέχεια γύρω μου. Χαίρομαι που τα γράφεις. Σας είδα και στο youtube στην εκπομπή που πήγατε πριν λίγο καιρό και πάλι σας χάρηκα. Χαίρομαι που μιλάς έτσι, με τις λέξεις όπως σου έρχονται στο μυαλό και που δε φοβάσαι να δείξεις ποια είσαι και τι νιώθεις. Εμένα μου λείπουν πολλές τέτοιες φωνές από το διαδίκτυο. Και είναι και οι μόνες που βοηθούν και προσφέρουν κάτι ουσιαστικό.

    Reply
    • Όταν μοιράζεσαι την αλήθεια, νιώθεις όμορφα.Γιατί η αλήθεια είναι ξεκάθαρη.Και έχει πολύ δύναμη.Καλά Χριστούγεννα να έχουμε…

      Reply
  • Αυτό είναι το σχόλιο της Χριστιάννας, της αγαπημένης μας δασκάλας….
    ΟΛΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΩ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΗ ΝΕΦΕΛΗ ΜΟΥ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ…ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ…ΤΕΛΙΚΑ ΗΡΘΕ…Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ…ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ…Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!!!ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΚΑΙ Η ΝΕΦΕΛΗ… ΜΑΜΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ….Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΝΕΤΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΔΥΝΑΤΟ…ΝΑΙ ΗΡΘΕ ΜΕ ΦΟΒΟ ΝΑΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΒΟΥΤΙΕΣ ΟΠΩΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΠΑΛΙΑ…ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΚΟΥΝΗΣΕΙ ΠΟΔΙΑ ΧΕΡΙΑ….ΑΛΛΑ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΕ…ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΟΛΥΜΠΗΣΕ ΞΑΝΑ…ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!ΚΑΓΙΑΤΗΝ ΜΥΙΚΗ ΜΑΖΑ…ΑΠΛΑ ΘΕΛΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟ ΑΝΤΙ ΚΑΛΟ…ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ…ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΟΥΛΕΣ ΓΙΑΤΑ ΠΟΔΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑΤΑ ΚΟΥΝΑΕΙ ΣΩΣΤΑ…ΝΑ ΛΥΓΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΕΝΤΩΝΕΙ…ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΜΑΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΟΙ ΜΥΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Η ΜΑΜΑ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ…ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΔΙΧΝΕΙΣ ΟΜΟΡΦΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ (ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ)ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟ KarkinakiΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΥ ΕΚΡΙΒΕΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ…ΑΠΛΑ ΟΤΑΝ ΕΒΛΕΠΕΣ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΣ…..ΛΟΓΙΚΟ…ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΒΟΗΘΑΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣ!ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ!ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΧΩ ΑΠΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ…ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΔΥΝΑΤΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ…ΝΕΦΕΛΗ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΣΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΙΑΟΤΙ ΘΕΛΗΣΕΙΣ…ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ ΣΕ ΗΛΙΚΙΕΣ 3 ΜΗΝΩΝ ΕΩΣ 10 ΧΡΟΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ..ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ…ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ …ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ..ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ…Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΓΑΠΗ…ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ!!!ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΟ ΑΡΘΡΟ…ΤΙΜΗ ΜΟΥ Menia Koukougianni Yiannis Liaros Karkinaki….ΕΥΧΗ ΜΟΥ…ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ …..ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ…ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ…

    Reply
  • Pingback: Εξατομικευμένη θεραπεία για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Σ ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις, που το μοιράζεσαι μαζί μας, που μας υπενθυμιζεις τι έχει πραγματικά αξία. Forever and ever cancer free Νεφέλη!

    Reply
  • Pingback: Γιατί δεν πιστεύω στις Παγκόσμιες Ημέρες | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Δεν μπορώ να μαζέψω τη σκέψη μου..το μυαλό μου τρέχει στον μπαμπά μου, που έχασε την μάχη με τον καρκίνο στα 51 του χρόνια και εγώ ήμουν μόλις 20 ετών..όταν συμβαίνει στο παιδί σου διαλύεσαι, αλλά μαζεύεις τα κομμάτια σου για να το στηρίξεις, για να το βοηθήσεις!Σας διαβάζω και γεμίζω ελπίδα..Λυπάμαι που, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, ζούμε σε μία χώρα γεμάτη ελλείψεις..Μακάρι να γίνει χρόνιο νόσημα..μακάρι να όλα τα παιδάκια του κόσμου να βγαίνουν αλώβητα από αυτό το θηρίο..με δύναμη και γονείς βράχους όλα είναι δυνατά!Μένια + Γιάννης είστε άξιοι..

    Reply
    • όταν αρρωσταίνει το παιδί σου, είναι μονόδρομος.Σηκώνεις τα μανίκια και πολεμάς.Όλοι μπορούμε να κάνουμε πολλά.Τα παιδιά μας πρέπει να γίνονται πάντα καλά.Κι εμείς οφείλουμε να παλεύουμε γι αυτό.

      Reply
  • Pingback: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

  • Pingback: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

  • Pingback: Τι έγραψε ο τύπος για την Παγκόσμια Ημέρα Πνευμονικής Υπέρτασης 5 Μαΐου 2015 | Hellenic Pulmonary Hypertension

  • Αχ και πάλι αχ… Χρόνια πολλά και καλά. Να είναι πάντα χαμογελαστή και γερή σαν ταύρος. Σας λατρεύω και σας φιλώ γλυκά γλυκά

    Reply
  • Pingback: Η χημειοθεραπεία δεν καταδικάζει τη γονιμότητα | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Όταν πέφτουν τα μαλλιά… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Χείμαρρος το κείμενο σου, οι σκέψεις σου… είναι λογικό να σε έχει καταβάλλει η κούραση, ο πόνος και το άγχος με όσα έχετε βιώσει, με τις δοκιμασίες που έχετε περάσει! Μην έχεις ενοχές, είσαι άνθρωπος! Κι ο κάθε άνθρωπος έχει τα όρια του! Φαντάζομαι εσύ τα έχεις ξεπεράσει… δεν σου λέω να ξεχάσεις ότι το κοριτσάκι σας είχε καρκίνο! Δεν ξεχνιέται! Απλά να χαίρεσαι που τώρα είναι καλά…για το αύριο κανείς μας δε γνωρίζει…μόνο ο Θεός! Κάνε το σταυρό σου, την προσευχή σου και προχώρα μπροστά! Ζήσε με την οικογένειά σου, όμορφες στιγμές, χαρούμενες…σε φιλώ

    Reply
    • όπως λέω κι εγώ, τώρα που μας ρωτάνε τι κάνουμε που τελείωσε η θεραπεία της μικρής, “προσευχές και αιματολογικές εξετάσεις”. Δεν ξεχνιέται δυστυχώς και η σκία του πάντα θα μας πλακώνει. Ευτυχώς όχι τη Νεφέλη, που μεγαλώνοντας θα το αφήνει πίσω της. Κι εύχομαι να έρθει κάποτε η στιγμή που δεν θα θυμάται τίποτα. Εμείς, οι γονείς της, πάντα θα ζούμε μαζί του, αλλά εμείς είμαστε γονείς και για τα εύκολα και για τα δύσκολα…

      Reply
  • πόσο σωστά είναι αυτα που γράφεις..αν και απο την απέναντι μεριά, του ασθενούς, με Τ-Λεμφοβλαστική Λευχαιμία και έχοντας ενα παιδι υγιές που μόλις το γέννησα, αρρωστησα, δεν το είδα 3 χρόνια να μεγαλώνει, να περπατάει, να μιλάει. Το διαστημα της 1 εβδομάδας στο σπίτι αναμεσα στα σχήματα και με μασκα ήταν πολύ λίγο.
    Ο ίδιος φόβος που έχεις για την Νεφέλη σου, αλλα ανάποδα, να μην ξαναεμφανιστεί το “θηρίο” και με με απομακρύνει πάλι απο το παιδι μου, να μην ξαναπερασω εμετους, αιμορραγίες, μεταγγίσεις, πνευμονίες, απειλη για την ζωη….
    να ξυπνας καθε πρωι και να ψαχνεις για πετέχιες και μελανιές, να αναρωτιέσαι γιατι κουραζομαι , γιατι ζαλιζομαι, νατο κατι συμβαινει
    Καμια μερα δεν είναι ιδια με τις προηγουμενες πριν την νόσο, καμια μερα δεν είναι ανεμελη,τρελλη,στα ακρα, για ολα υπαρχει μετρο, προσοχη.Για μια γυναικα νεα και μανα αλλα και σύζηγο το σώμα της και η νεοτητα του χαθηκαν απο τα βαρια σχηματα χημειοθεραπιας, τις κακουχίες που ακολουθουν και την ψυχολογική καταρρακωση. Όλοι σε κοιτουν και σε “φτυνουν” να μην σε ματιασουν ποσο υγιης και ομορφη είσαι αλλα εσυ μεσα σου νιωθεις γερασμένη, κουρασμένη. Σου ζητάν να απολαμβανεις την καθε στιγμή αλλα πως να το κάνεις; Οι χημιοθεραπιες μου αφησαν 2 αρθροπλαστικες στα ποδια και 2 στα χερια, ντυνομαι με δυσκολια μονη μου, το μπανιο ποθυ ειναι μια αποαυση εμενα με κουραζει, την μια μερα λουζομαι και την αλλη κανω μπανιο, δεν αντεχω, δεν μπορω να σηκωσω αγκαλια το παιδι μου, να τρεξω ή να πααιξω μπαλα μαζι του. δεν μπορω να κανω σεξ οπως εκανα με τον αντρα μου..Γιατι να αισθάνομαι τυχερή;..Ατυχη ειμαι που όλες οι υπολοιπες φιλες μου μεγαλωσαν τα παιδια τους, κανανε και αλλο, εγω δεν μπορω, μπορουν να συνεχισουν την ιδια ζωη τους οπως καθε μερα χωρις εξετασεις, αγχος και ολο αυτο το αβασταχτο ψυχολογικο φορτιο του “Ευαγγελισμού” σε διαρκεια 3 χρόνων..
    Οχι δεν αισθανομαι τυψεις που δεν μακαρίζω την ευτυχία μου, γιατι για να γίνει τωρα πια ευτυχία θελει πολυ κοπο ψυχολογικο, τρομερη υπομονη και θέληση, αλλα και πολυ σωματική πλεον για μενα προσπάθεια να κανω απλα πραγματα όπως να δεσω τα παπουτσιαμου ήνα μαζεψω το σπίτι μου…
    Τίποτα δεν είναι ιδιο και τίποτα δεν συνεχίζεται μετα τον καρκινο. Ξεκινάει κατι πρωτόγνωρο, δύσκολο και αγνωστο…

    ΑΝΝΑ

    Reply
    • Ξέρεις, από τη μέρα που αρρώστησε η μικρή, φοβάμαι πολύ για μένα..Δε θέλω να πάθω τίποτα γιατί δεν θέλω να χάσω καμία στιγμή από τη ζωή των παιδιών μου. Εσύ, πέρασες από την κόλαση και τώρα είσαι εδώ..Σακαταμένη αλλά ζωντανή. Χρειάζεται χρόνος, χρόνος, χρόνος, και προσπάθεια να βρούμε ισορροπίες, να δεχθούμε την αλλαγή, να μάθουμε να ζούμε με τον φόβο. Αλλά, όταν κοιτάμε τα παιδιά μας, κάτι δεν αλλάζει; Κάτι δεν γίνεται λιγότερο πιο άσχημο;Δυστυχώς είναι ένας δρόμος, που μόνη σου τον περνάς. Ότι και να λένε οι άλλοι, αυτός που νοσεί τραβάει το ζόρι του. Αν και δεν είμαι γιατρός, διαβάζω δημοσιεύσεις για το ότι μια γυναίκα που νόσησε από καρκίνο του μαστού, μπορεί να γίνει μαμά. Δε ξέρω τι σημαίνει αυτό και ποιες περιπτώσεις αφορά, αλλά όταν βρεις το κουράγιο, να το ψάξεις.

      Reply
  • Ο φόβος κάθε μάνας είναι τα παιδια της.. Να μπορει να ειναι διπλα τους να τα αναθρέψει, να τους δώσει την ηρεμία και την βοήθεια όποτε την χρειαστούν. Αυτο είναι και ο μεγαλυτερος φόβος μου, τι θα απογίνει το παιδι μου αν πεθάνω. Πραγματιακ για τον εαυτο μου και τα 40 μου χρονια δεν με νοιαζει, η ζωη ηταν σκληρη απεναντι μου απο την αρχη, στο 17 μου εχασα τον αδερφο μου και λίγο αργότερα τον πατερα μου..
    Το παιδι μου, το παιδι μου θελω να μεγαλωσω και τιποτα αλλο.
    Δυστηχως η λευχαιμια εχει να κανει με το αίμα που πολλαπλασιαζεταιστην εγκυμοσύνη. Και οτιδήποτε πειραζει την αιματολογικη ισορροπια δεν είνα καλο. Δεν θα θελα να κανω αλλο ενα παιδι και να νοσησω παλι.
    Θα μείνουμε λοιπον με τον φόβο μας γαι την αυριανη μερα και με τις μνήμες που δεν σβήνουν ούτε απαλύνονται με τον χρόνο και θα τις “χρησιμοποιούμε” καθε φορα που πέφτουμε ψυχολογικα. για αστεια και μικρά πράγματα της καθημερινοτήτας. Δεν μας αξίζει να μας αγγιζουν τα μικροπρεπή και τα χαζα…
    Ο καθένας απο την μερια του εκανε μια προσπάθεια τεραστια να δει καταματα τον θανατο και να του πει” αντε γεια”..
    Τίποτα αλλο δεν θα μας τρομαξει ξανα.

    Reply
  • Pingback: Σάρκωμα Ewing και γονιμότητα | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Είμαι σε ήσυχη νυχτερινη βάρδια (σπάνιο για νοσοκομείο) και βρηκα ευκαιρία να διαβάσω πολλά απο τα κείμενα σου.
    Να ξέρεις πως στη γιορτή της μαμάς, τη ΚΥριακη, θα βάλω στη σελίδα μου στο facebook κάποια κείμενα σου.
    Μητέρα κάθε μέρα, σου εύχομαι απο καρδιάς τα καλύτερα για εσένα και τους ανθρώπους που αγαπάς!!!!
    Φιλιά
    Καίτη-oiparamythenies

    Reply
  • Χρειαζόματε άμεσα χρηματική βοήθεια για τον Κωνσταντίνο Κοτσώνη ο όποιος είναι 4,5 χρονών και πάσχει από νεοπλασματική ασθένεια και χρειάζεται να μεταφερθει στην Αμερική για να γίνει κάλα!
    Όλοι πρέπει να τον βοηθήσουμε..

    Reply
  • Pingback: Ο Vinny έχει σάρκωμα Ewing | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Μένια μου αγαπημένη,

    Πόσο σημαντικό είναι αυτό το blog, όχι μόνο για τους γονείς που περνάνε μαζί με τα παιδιά τους την περιπέτεια του καρκίνου, αλλά για όλους μας. Γιατί ενημερωνόμαστε και ευαισθητοποιούμαστε διαφορετικά η πληροφορία δίνεται σε προσωπικό τόνο και επίπεδο.
    Γι’ αυτό σου εύχομαι καλή συνέχεια στο karkinaki, τώρα που θα βλέπεις κάθε μέρα κι από μεγαλύτερη απόσταση την ασθένεια της Νεφέλης!
    Και καλή σχολική χρονιά σε λίγους μήνες – ναι, με όλα τα άγχη και τις φοβίες και τις ανησυχίες που περάσαμε όλες όλες οι μαμάδες!

    Φιλιά πολλά

    Reply
  • Ελένη μου
    Ξέρεις τι κατάλαβα μετά απο σχεδόν 3 χρόνια; οτι η ενημέρωση και η ευαισθητοποιηση στη χώρα μας απέχει πολύ απο την πραγματική ενημέρωση. Ακόμη δε ξέρουμε τι είναι ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας και όχι γιατί δε θέλουμε να μαθουμε αλλά γιατί δεν μας ενημερώνει κανείς. Δεν είναι μονο τα παιδιά χωρίς μαλλιά που βγαίνουν νικητές. Δεν αρκούν οι μαραθωνιοι και τα βραχιολακια. Χρειαζομαστε κι άλλα έγκυρη επιστημονικη ενημέρωση, χρειαζομαστε την αλήθεια ,την πραγματικότητα και γνώση για το πως μπορούμε να βοηθησουμε όλοι.
    Κι αυτα αφορούν ολους τους καρκινοπαθεις ολους όσους νοσουν.

    Reply
    • Συμφωνώ πολύ. Όλη η ενημέρωση πάνω σε κάθε θέμα συνήθως έχει τη μορφή μιας διασκόρπισης συναισθημάτων και μόνο. Να θαυμάσουμε, να συγκινηθούμε, να πούμε μπράβο, να φτύσουμε και λίγο τον κόρφο μας μετά (πολλοί το κάνουν και αυτό δείχνει την πραγματική έλλειψη ενημέρωσης…φαντάζονται, επινοούν πράγματα με το μυαλό τους, δεν κάθονται να μάθουν και να κατανοήσουν, γιατί αν μάθαιναν δε θα φτύνανε τον κόρφο τους αφού πια δε θα υπήρχε τόσο διάχυτος αυτός ο αόρατος φόβος). Η ενημέρωση ποτέ δεν είναι ουσιαστική ενημέρωση, μοιάζει συνήθως με ένα μαρκετίστικο παιχνίδι που θα παρασύρει κάποιους στο να νιώσουν υπερευαίσθητοι στιγμιαία για ορισμένα θέματα, αλλά ουσιαστική βοήθεια δε θα δώσουν ποτέ. Και πραγματική κατανόηση μιας κατάστασης, όπως ο καρκίνος, δε θα επιτύχουν ποτέ. Απλώς θα συγκινηθούν και θα νιώσουν καλοί άνθρωποι με αυτό στιγμιαία και στη συνέχεια θα συνεχίσουν να ζουν αμέριμνοι πιστεύοντας ότι έκαναν το καθήκον τους. Το καθήκον μας είναι να μάθουμε, γιατί μόνο αν μάθουμε θα πάψουμε να φοβόμαστε και αφού πάψουμε να φοβόμαστε θα καταφέρουμε να συνεισφέρουμε πιο ουσιαστικά (στην περίπτωση της λευχαιμίας για παράδειγμα θα πάμε να γίνουμε δότες). Αυτά χρειάζεται να κάνουμε. Από συγκίνηση και κενά ουσίας συναισθήματα πήξαμε και αλλαγή με αυτά δε θα δούμε ποτέ. Συγχαρητήρια στο karkinaki που ενημερώνει σωστά τον κόσμο!

      Reply
      • Η ενημέρωση λείπει. Δεν υπάρχει ενημέρωση για τον καρκίνο της παιδικής & εφηβικής ηλικίας. ΔΕ ξέρουμε τα είδη, τις θεραπείες, πως γίνονται τα παιδιά καλά, που γίνονται τα παιδιά καλά, αν μπορούμε κάτι να κάνουμε να το προλάβουμε έγκαιρα, αν υπάρχουν σημάδια που προειδοποιούν, πόσος χρόνος χρειάζεται. Δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για το τι γίνεται μετά. Τι άλλο μπορεί να πάθει το παιδί μου από τη χημειοθεραπεία; Μετά από πόσα χρόνια; Ποιος στηρίζει την οικογένεια μου για 5 ολόκληρα χρόνια;
        Και η αλήθεια είναι, ότι όσα ροζ,χρυσά, μωβ βραχιολάκια φορέσουμε, όσα κτήρια κι αν φωτίσουμε, όσους μαραθώνιους, περιπάτους κάνουμε, τα φάρμακα, η έρευνα, οι κλινικές μελάτες, τα νοσοκομεία, οι γιατροί, μπορούν να νικήσουν τον καρκίνο.

        Reply
  • Καλά έκανες και την έγραψες αυτή την ανάρτηση Μένια! Και για όσους δεν γνωρίζουμε αλλά και για όσους παραποιούν την αλήθεια. Αν και για να σου πω την αλήθεια δεν έχει καμία σημασία πόσο κοστίζει όλο αυτό! Η αξία του να έχεις κοντά σου το παιδί σου και να είναι υγιές είναι ανεκτίμητη!

    Reply
    • Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τόσα μηνύματα για βοήθεια που πραγματικά δε ξέρεις τι ισχύει και τι όχι. Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Φταίμε κι εμείς που “κοινοποιούμε” δημοσιεύσεις χωρίς τουλάχιστον να τσεκάρουμε τις ημερομηνίες. Αυτό που κάνω εγώ είναι να παίρνω τηλέφωνο και να ρωτάω.Αν ισχύει, αν υπάρχει το περιστατικό, αν το νοσοκομείο είναι δημόσιο ή όχι, ότι πληροφορίες μπορώ να βρω. Το άλλο που κάνω είναι να στηρίζω τους Συλλόγους, γιατί μέσω των κοινωνικών ταμείων τους, βοηθάνε πάντα και δίνουν και τις σωστές πληροφορίες. Κατανοώ καλύτερα από τον καθένα τον πόνο του γονιού για το παιδί του, αλλά θυμώνω όταν τρομοκρατούμε, όταν καταδικάζουμε, όταν βρίζουμε, όταν παραποιούμε. Και θυμώνω ακόμη περισσότερο, όταν δεν υπάρχουν στοιχεία να αποδείξουν τα λεγόμενα τους.

      Reply
  • Μένια, καλή επιτυχία στο πρωτάκι!
    Να σου πω μια άλλη άποψη, μήπως τη βρεις χρήσιμη. Μπορείς να ρωτάς το ίδιο το παιδί αν θέλει να αναφέρεις κάτι στο σχολείο (ή αλλού) ή όχι. Η δική μου πείρα (γενικότερα, όχι ειδικά με θέματα υγείας) έχει δείξει πως είναι καλό να απαντάς μόνο σε όσα σε ρωτούν. Να μη δίνεις παραπάνω στοιχεία από μόνη σου, γιατί πράγματι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, φοβάται, τρομάζει ότι του φορτώνεις μια ευθύνη που μόνος του φαντάζεται ότι υπάρχει αλλά ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Έχουμε πολύ λάθος εικόνα για πολλά πράγματα. Αυτό όμως το εισπράττουν τα παιδιά μας. Καταλαβαίνουν απόλυτα ποιος τους συμπεριφέρεται “φυσιολογικά” και ποιος τα βλέπει με άλλο μάτι και κάπως τα ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Γι΄αυτό πιστεύω πως είναι πολύ χρήσιμο να ρωτάμε και τα ίδια τα παιδιά για τα θέματα που τα αφορούν. Μπορεί να θέλουν να το πουν αλλά να αποφασίσουν ότι θα το πουν μόνα τους ή μπορεί να κρίνουν πως είναι κάτι που δεν αφορά τη σχολική κοινότητα. Ίδια κουβέντα είχα κάποτε με μαμά που είπε μόνη της στο σχολείο ότι είναι διαζευγμένη, γιατί θεώρησε πως αυτό θα βοηθούσε το παιδί και τελικά αυτή η πληροφορία χρησιμοποιήθηκε εντελώς λάθος από το σχολείο (ό,τι γινόταν ποτέ δεν κοίταζαν ποιος φταίει, έλεγαν πάντα ότι φταίει το παιδί που έχει ψυχολογικά από το διαζύγιο…αυθαίρετο συμπέρασμα που είχαν βγάλει μόνοι τους από ένα φόβο που μόνοι είχαν δημιουργήσει στο κεφάλι τους). Δεν έχουμε γίνει ακόμη μια κοινωνία που ακούμε και καταλαβαίνουμε τι μας λέει ο άλλος. Και κυρίως τον πιστεύουμε σε αυτά που λέει. Είμαστε ακόμη μια κοινωνία στερεοτύπων. Καλή πρόοδο να έχει και να απολαύσει τη διαδικασία της μάθησης. Μακάρι το σχολείο της να καταφέρει να βάλει την αγάπη για μάθηση μέσα στην καρδιά κάθε παιδιού που θα ξεκινήσει του χρόνου μαζί της.

    Reply
    • Ακριβώς αυτά σκέφτομαι. Αν και θα πρέπει μέχρι να κλείσει η 5ετία να ενημερώνω, κυρίως σε θέματα γυμναστικής, και “πανδημίας” ιώσεων. Ξέρεις, θέλω να την προστατεύσω όσο μπορώ, τίποτα κακό να μην την αγγίξει ξανά, να την αντιμετωπίζουν όλοι σαν το πιο υπέροχο μοναδικό “λουλούδι”.Παράλληλα΄, δε θέλω να μιλάω για όσα περάσαμε γιατί και κουρασμένη είμαι πολύ αλλά και θυμώνω ακόμη όταν με κοιτάνε με μάτια ¨”γουρλώμενα”..
      Ουφ, πόσο πολλά θέλει μια μαμά για το παιδί της!
      Μου δίνεται όμως και η ευκαιρία να “εκπαιδεύω” για τον καρκίνο…

      Reply
  • Pingback: Ελπίδες αντιμετώπισης του καρκίνου με νέα μέθοδο ανοσοθεραπείας | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Προσοχή στις τροφές που περιέχουν “κρυφή” ζάχαρη | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Προσοχή στις τροφές που περιέχουν “κρυφή” ζάχαρη | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Το διατροφικό καλάθι του Ιουνίου | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Νέα πειραματική δοκιμή για τον καρκίνο εγκεφάλου | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Πως σχετίζεται το στρες με το μελάνωμα; | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Μια ακόμη μάχη για τη ζωή του | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Εμείς αντιμετωπίσαμε πράβλημα από δασκάλα όταν πήγε η κόρη μου στο σχολείο πρώτη φορά μετά την διάγνωση…κι ενώ ακόμα ήταν υπό θεραπεία και δυσκολευόταν αρκετά…πολύ λυπηρό!!!

    Reply
    • Δυστυχώς, ούτε οι δάσκαλοι γνωρίζουν πως πρέπει να συμπεριφερθούν, τι πρέπει να προσέχουν, πως να προστατεύουν όλα τα παιδιά.Για να αλλάξει αυτό πρέπει να τους εκπαιδεύουμε. Να μιλάμε ανοιχτά, να τους ενημερώνουμε, να τους δίνουμε “γραπτές” οδηγίες για τη διαφορετικότητα του κάθε παιδιού…

      Reply
  • Pingback: Bye bye νηπιαγωγείο… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Απαραίτητη η συνεργασία φυσικοθεραπευτή-γονέα για την αντιμετώπιση των late effects στον καρκίνο της παιδικής ηλικίας | Μιλάμε για τον παιδικό κ

  • Pingback: 2ο συνέδριο διατήρησης γονιμότητας σε νεοπλασματικούς ασθενείς | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Κέντρο Καρκίνου Αγορά | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Η Βιταμίνη D ένα από τα «κλειδιά» για την καλή λειτουργία του οργανισμού μας | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Παιδί σε χημειοθεραπεία: Έξω ναι, στον ήλιο όχι! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Στενή σχέση μεταξύ ηλιακής έκθεσης, βιταμίνης D και απώλειας βάρους | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Γιατί δεν θεραπεύεται ακόμα εντελώς ο καρκίνος; | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Καρδούλα μου, μια τεράστια αγκαλιά σου στέλνω. Πρώτα σ εσένα και μετά στα παιδάκια σου και στον σύντροφό σου!

    Reply
    • Σ’ ευχαριστώ. Αυτές οι αγκαλιές έχουν κρύβουν μεγάλη δύναμη τελικά… Σ’ ευχαριστώ πολύ

      Reply
  • Πρέπει να στο έχω ξαναπεί, αλλά μάλλον πρέπει να στο λέω πιο συχνά, πόσο σε θαυμάζω, πόσο θαυμάζω την Νεφέλη, πως σε διαβάζω, κλείνω τα μάτια και λέω πως τίποτα τελικά δεν μας συμβαίνει αν τα παιδιά μας είναι καλά…

    Reply
  • ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΤΗΝ ΝΕΦΕΛΗ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ…ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΕ ΣΕΝΑ…ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΩΡΕΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ…ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥΣ…..ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ…. ΕΚΕΙ…. ΝΑ ΛΑΜΠΟΥΝ…ΠΑΡΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ….

    Reply
  • Pingback: 385 μέρες cancer free! | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Ο Θεός να σας δίνει δύναμη σε όλους και κουράγιο και σύντομα θα βγείτε πιο δυνατή από όλο αυτό…
    Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που με ξυπνάς από την ασημαντα προβληματική μου καθημερινότητα μου με τα μωρά μου…ΚΑΛΉ ΔΎΝΑΜΗ!!!!

    Reply
    • Σ’ευχαριστώ πολύ. Τα παιδιά μας είναι η δύναμη μας, η ζωή μας. Κάθε άλλο πρόβλημα, είναι μικρό. Και φυσικά, επιλέγουμε τα μικρά προβλήματα αλλά δεν τα αφήνουμε να χαλάνε τις όμορφες στιγμές μας..Φιλιά στα μωρά σου!

      Reply
  • Pingback: Η Νεφέλη κολυμπάει… στα βαθιά | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • χαχαχα! Έτσι είναι, Μένια! Εκείνα μεγαλώνουν πιο γρήγορα από αυτό που περιμένουμε (και αντέχουμε ψυχολογικά…. :-))). Tα παιδιά πάντα είναι έτοιμα για το επόμενο βήμα, οι γονείς μάλλον δεν είμαστε 🙂 Καλή σχολική χρονιά να έχετε και καλούς σχολικούς έρωτες!

    Reply
  • Δεν υπάρχει μαμά που να μην έχει ζήσει αυτό που περιγράφει η Μένια. Όταν μετά από μήνες νοσηλείας στο εξωτερικό γυρνάγαμε στον τόπο μας, προφασίστηκα πως έψαχνα κάτι που έπεσα και φίλησα το χώμα στο αεροδρόμιο. Παρακάλαγα να με αξιώσει ο Θεός να το πάω σπίτι το παιδί ΟΡΘΙΟ. Μου τό ΄κανε το χατήρι και γυρίσαμε δύο.
    Μου προσέφεραν δουλειά στο εξωτερικό για να παρακολουθούν και το γιο μου, αλλά είπα Όχι. Έχω δουλειά ,έχω πατρίδα να υπηρετήσω. Αυτό που με πλήγωνε κάθε βράδυ ήταν που δεν μπορούσα να θυμηθώ το σχέδιο και το χρώμα από τις κουρτίνες στο υπνοδωμάτιο μου, πίσω στο σπίτι μας. Κάθε βράδυ ο ίδιος “γελοίος” καημός που , όμως με φόβιζε !Δεν ήθελα να ξεχάσω, δεν ήθελα να αφήσω τίποτα. Τα ήθελα όλα να με περιμένουν τα ίδια. Εμείς είχαμε ήδη αλλάξει όλοι. Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Η κουρτίνα μόνο με περίμενε… ίδια. Ανακαλύψαμε μια ζωή με νόημα και σημασία στα σημαντικά. Απολαμβάνv πολλές φορές τα απλά , ως δώρα Θεού και κάνω όνειρα, πέρα από την ασθένεια. Αυτό το κουστουμάκι είναι στα μέτρα μας. Δεν το καταλάβαμε αλλά είχαμε μεγαλώσει και το παλιό μας ρούχο…ήταν στενό!

    Reply
    • αυτό με τη μνήμη και τις εικόνες!δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα τους 2 πρώτους μήνες που είμασταν στο νοσοκομείο. Πιέζομαι ν θυμηθώ που ήταν το παιδί όταν μας μιλούσαν οι γιατροί, πόσο γρήγορα έφερε ο Γιάννης τα πράγματα μας για το πρώτο βράδυ στο νοσοκομείο, που είμαστε, πως κοιμηθήκαμε, τι κάναμε την επόμενη..δε θυμάμαι τίποτα. Το χειρότερο είναι ότι δε θυμάμαι πράγματα από τη ζωή μας πριν.

      Reply
  • Υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που αλλάζουν τον τρόπο που λες και ακούς τις λέξεις. Έτσι το πάτωμα, το σπίτι, ακόμα και το απορρυπαντικό αποκτούν άλλη έννοια…
    Να γυρνάτε πάντα εκεί που αγαπάτε, όλοι μαζί!
    Σε φιλώ!

    Reply
    • Καλημέρα Μερσίνη μου…εσύ μπορείς να καταλάβεις πόσο αγαπάω το πάτωμα, το σπίτι, το απορρυπαντικό…

      Reply
  • Pingback: Καρκίνος Παγκρέατος και Παχυσαρκία | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • I love the way you write! Thank you for sharing your thoughts and feelings with us…your strength amazes and inspires me. Wishing Nefeli a wonderful school year filled with beautiful new memories and friendships for her!

    Reply
  • Απλά νομίζω ότι το παραπάνω κείμενο το έγραψα εγω….είναι πραγματικά σαν να αρνούνται τα πόδια να ξαναπερπατήσουν αυτούς τους διαδρόμους…κ ήμουν κ εγω τόσο σίγουρη ότι θα ήθελα να είμαι εκεί να βοηθάω…. Η Παναγία να είναι μαζί τους…σε όλα τα παιδιά της….

    Reply
  • Pingback: Σπίτι μας… | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Λέμφωμα Μη-Hodgkin | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Το pembrolizumab στη μάχη κατά του καρκίνου | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Πως στηρίζω κάποιον με κατάθλιψη; | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Νέο Αντικαρκινικό Φάρμακο Ανοσοθεραπείας | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Pingback: Γενετική Vs Οξείας Μυελογενής Λευχαιμίας | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο | karkinaki.gr

  • Της δώσατε και κατάλαβε Μένια μου! Για να πω όμως την αλήθεια μου και παρότι ξέρω ότι όλα πηγαίνουν καλά -και θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν για πάντα- με συγκλονίζει ο τίτλος σου όταν αφορά ένα παιδί.
    Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο παρά να ευχηθώ υπομονή, δύναμη, αντοχή και ελπίδα στις οικογένειες των παιδιών που περνάνε αυτό το ζόρι. Και να τους προσφέρει πάντα αισιοδοξία η Νεφέλη σου.

    Σε φιλώ,
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    Reply
    • Ελένη μου σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την αγάπη σου.Κι επειδή κι εγώ λέω πάντα την αλήθεια, όσο και να προσπαθώ να το “διακωμωδήσω”, όσο κι αν το παλεύω, φοβάμαι τόσο πολύ. Γιατί ακόμη και τώρα σκέφτομαι αν γλιτώνει τελικά κανείς από τον καρκίνο. Τον φοβάμαι τον μπαγάσα πολύ..Και η μόνη απάντηση που έχω στο φόβο μου είναι το “άδραξε τη μέρα”.Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο…

      Reply
  • Κάθε φορά που διαβάζω τις σκέψεις μα πιο πολύ τις προσπάθειες που κάνεις μένω άφωνη.
    Να είσαι πάντα δυνατή και μαζί με όλους όσους “παρασέρνεις” να κάνετε τις δυσκολίες και τις στεναχώριες που περάσατε ότι πιο δημιουργικό υπάρχει για τους γύρω σας αλλά και για εσάς: Αγάπη!!!

    Καλά Χριστούγεννα
    Υ.Γ : Ποτέ να μην ξεχνάμε όσα πέρασαν γιατί σε αυτά οφείλουμε αυτό που είμαστε σήμερα.
    Φιλικά,
    Μερσίνη

    Reply
  • Pingback: Μια δύσκολη μέρα στα εξωτερικά ιατρεία… | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: «Μικρόβια μακριά με χέρια καθαρά» στο Παίδων «Αγία Σοφία» | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: We love nannuka! | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Γιατί δεν θεραπεύεται ακόμα εντελώς ο καρκίνος; | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Ο Vinny έχει σάρκωμα Ewing | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Εξατομικευμένη θεραπεία για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: “Χρυσή” Κυριακή | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Και το Σεπτέμβριο μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο! | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Γεια σας,είμαι η Φανή Λεονάρδου και στηρίζω παιδιά που έχουν καρκίνο!!!Έχω διαβάσει στη σελίδα του facebook”Το Χαμόγελο Του Παιδιού”για παιδιά που έχουν πρόβλημα υγείας!!!
    Το Χαμόγελο Του Παιδιού μ’έκανε να στηρίζω και να βοηθώ τα μικρά παιδιά που έχουν προβλήματα υγείας!!!

    Reply
  • Πρέπει να καταλάβει η Νεφέλη ό,τι οι εξετάσεις αίματος που πρέπει να κάνει,είναι για το καλό της!!!Να μη φοβάται καθόλου αφού είστε εσείς μαζί της!!

    Reply
  • Pingback: Επιστημονική Διημερίδα: Η μοριακή ιατρική από το εργαστήριο στην πράξη | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Survival kit | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Η Νεφέλη έγινε εφτά χρονών… | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Κάθε φορά που διαβάζω για τα βήματα, τα άλματα της Νεφέλης συγκινούμαι λες κι είναι δικό μου παιδί. Ίσως γιατί στο πρόσωπό της όλοι οι δικοί μας φόβοι σβήνουν, μας δίνει ελπίδα, θάρρος κι ένα μεγάλο χαστούκι πως τίποτα τελικά από ότι μας βαραίνει καθημερινά δεν έχει σημασία. Να είναι πάντα καλά το όμορφο κορίτσι σου! Να τους χαίρεσαι όλους και να είναι η ζωή σας πλέον γεμάτη όμορφες, μοναδικές στιγμές!

    Reply
    • Σ’ ευχαριστώ πολύ.Ελάχιστα έχουν σημασία τελικά στην καθημερινότητα μας, αλλά έχει μια δύναμη η άτιμη, να μας παρασέρνει.Χθες που πήγαμε στο νοσοκομείο επέλεξα τα βάρη της καθημερινότητας για να μην σκέφτομαι τα παιδιά στο νοσοκομείο. Σήμερα άφησα τα βάρη της καθημερινότητας να γιορτάσω τα γενέθλια της. Να είναι καλά τα παιδιά όλου του κόσμου.Γιατί αυτά είναι το μέλλον. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει ζωή.Φιλιά στα αγόρια σου…

      Reply
  • Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου, Μένια! Κι η Νεφέλη να δει τα όνειρα της να πραγματοποιούνται. Πολλά φιλιά!

    Reply
  • Τι όμορφη πράξη και τι ωραίο και σπουδαίο πράγμα να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει! Να είναι γερή και ευτυχισμένη!

    Reply
  • Pingback: Σπιτική Granola | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Απαραίτητος ο έλεγχος των σπίλων | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

    • Ναι έχετε δίκιο. Και πρέπει να ενημερώνομαστε συνέχεια. Κι εσείς οι ειδικοί να μας ενημερώνετε για όλες τις εξελίξεις, για την προστασία και την πρόληψη. Θα ήθελα, επίσης, προσωπικά, να σας ρωτήσω για την προστασία των δοντιών των παιδιών κατά τη διάρκεια αλλά κυρίως μετά το τέλος της θεραπείας τους. Το email μου είναι info@karkinaki.gr. Αν έχετε λίγο χρόνο να μιλήσουμε. Σας ευχαριστώ Μένια Κουκουγιάννη.

      Reply
  • Pingback: O FDA εγκρίνει το pembrolizumab σε ενήλικες και παιδιατρικούς ασθενείς με Κλασικό Λέμφωμα Hodgkin | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Ανεπάρκεια στη «βιταμίνη του ήλιου» | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Τι είναι η Ανοσοθεραπεία ; | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Τι είναι η CAR T-Cell θεραπεία; | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Κλειδί ο ελαττωματικός μεταβολισμός και τα σήματα των καρκινικών κυττάρων για να έχουμε οριστική λύση στον καρκίνο | karkinaki.gr | Μιλάμε για το

  • Pingback: Πρώτη έγκριση στην Ευρώπη θεραπείας για τον καρκίνο της κεφαλής και του τραχήλου εκ πλακωδών κυττάρων | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκ

  • Pingback: Ζάχαρη και καρκίνος | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Η ανοσοθεραπεία αποτελεί μια καινοτόμο θεραπευτική αγωγή στην αντιμετώπιση του προχωρημένου καρκίνου του πνεύμονα | karkinaki.gr | Μιλάμε για το

  • Pingback: Είναι σημαντικό να τρώμε σωστά για να είμαστε υγιείς… | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Το κάπνισμα προκαλεί τον θάνατο 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Πλύσιμο χεριών με κρύο ή ζεστό νερό; | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Η Meg, οι εσπαντρίγιες, ο Zac | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Ήρθε και στην Ελλάδα η Zaccys London και υποστηρίζει την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Καρκινάκι | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: «Πράκτορες του Πλανήτη-Τα Τέρατα των Ωκεανών» | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: “Πράσινο φως” για την πρώτη γονιδιακή θεραπεία κατά της λευχαιμίας | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: Προσέχουμε τον ήλιο… | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Pingback: #makesensecampaign 2017 | karkinaki.gr | Μιλάμε για τον παιδικό καρκίνο

  • Δεν μας λέτε όμως εάν αυτό το τόσο φοβερό όπλο κατά του καρκίνου το έχουν προμηθευτεί τα μεγάλα προηγμένα κράτη της Ευρώπης ή εάν για άλλη μια φορά θα μας μετατρέψουν σε πειραματόζωα βομβαρδίζοντας μας με τόσο υψηλή ακτινοβολία Και αφού είναι τόσο σημαντικό γιατί δεν το παρέχουν σε όλους αλλά δήθεν επέλεξαν εμάς και μάλιστα με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο τίμημα?

    Reply
  • ΚΑΛΗΜΕΡΑ σας,
    Η ιστοσελίδα σας μας δινει μεγάλη δυναμη και δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω.
    Η κόρη μου νοσηλεύεται στο ΚΕΘ του ΕΛΠΙΔΑ Μαριαννα Βαρδινογιάννη.
    Πως μπορώ παρακαλω να λάβω το emergency kit;
    Σας ευχαριστω πολυ!

    Reply
    • Σας ευχαριστούμε για τα πολύ όμορφα λόγια σας. Δύναμη να συνεχίσουμε μας δίνετε εσείς και το παιδί σας. Είμαστε δίπλα σας.
      Αν δεν έχετε λάβει το Survival Kit παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας στο info@karkinaki.gr με τα στοιχεία σας να σας το στείλουμε.

      Reply
  • Αννούλα του χιονιά πάντα ήσουν και θα είσαι στις προσευχές μου. Είσαι δυνατός χαρακτήρας και θα μείνεις δυνατή να χαρείς το παιδί σου και να το βλέπεις να μεγαλώνει . Σ΄εχω στην καρδιά μου … καλή δυναμη , είσαι ΠΑΝΑΞΙΑ , όπως ακριβώς το γράφω , με κεφαλαία

    Reply
  • Καλησπέρα σας! Θα ήθελα να σας ρωτήσω γνωρίζετε ‘άτομα που έχουν κάνει CAR T-Cell απο την Ελλάδα?

    Reply
    • Καλημέρα σας. Παιδί ακόμη από την Ελλάδα, δεν έχει κάνει αυτή την θεραπεία.
      Για ενήλικες, δεν γνωρίζουμε. Ευχαριστούμε

      Reply
  • Απόσπασμα από : https://greatmind.gr/ti-einai-telika-i-eutixia-greatmind/

    Σε μια ζωή ελευθερίας, πραγματικής ελευθερίας, με όνειρα στόχους και ελπίδα, με αγάπη στοργή και κατανόηση, σε μια ζωή δημιουργική και αυθόρμητη που από σκλάβοι γινόμαστε ανεξάρτητοι τότε ίσως να βρεθεί η αγνοούμενα ευτυχία.
    Μέχρι τότε όμως έχουμε ένα μακρύ ταξίδι προς το άγνωστο και προς τον εαυτό μας.

    Reply
  • Εύχομαι μέσα από την καρδιά μιας που είναι 15 Φεβρουαρίου όλες οι ψυχούλες που περνάνε δύσκολα αυτές τις μέρες μια μέρα να γίνουν καλά και να περάσουν όλες τις δυσκολίες τους πάντα δύναμη και ποτε μην τα παρατάς !!!❤️❤️

    Reply
  • Στο άκουσμα του καρκίνου για τη μικρή μου δυόμιση ετών έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Λευχαιμία η διάγνωση μετά από μια εξέταση που κάναμε για να δούμε τα επίπεδα σιδήρου επειδή περνάμε συμπλήρωμα μισό χρόνο. Χάνονται οι σκέψεις χάνονται όλα στο άκουσμα του καρκίνου,ένα κενό στο μυαλό μου και τα δάκρυα βροχή. Εύχομαι καμία μάνα μην το ζήσει ποτέ. Ότι ποιο άσχημο, και πελώριο για μια μάνα. Η Παναγία να βοηθήσει τα παιδάκια όλου του κόσμου γιατί είναι πάρα πολλά που παλεύουν με τον καρκίνο. Είναι αμαρτία μεγάλη.

    Reply

Comments are closed.